حامیان مالی ورزش مازندران در دام سودجویان

میثم محسنی کوتنایی| ساری-خبرنگار:

مرحله اول لیگ برتر کشتی آزاد ایران به پایان رسید و 10 آبان ماه و با برگزاری مرحله نهایی، قهرمان این رقابت‌ها مشخص می‌شود. مازندران با 4 تیم، دارای بیشترین نماینده در این مسابقات بود که در گروه اول هر 3 تیم و در گروه دوم، یکی از تیم‌ها، نمایندگان مازندران بودند که با این حضور پررنگ، توان بالای فنی خود را به نمایش گذاشتند.

 یکی از تیم‌های حاضر در این رقابت‌ها، «آرش بابل» بود که با ورود یک جوان علاقه‌مند به کشتی به عنوان حامی مالی و به خدمت گرفتن کادر فنی و کشتی‌گیران نامدار و ملی‌پوش داخلی و خارجی، گام‌های خود برای رسیدن به عنوان قهرمانی این مسابقات را بلندتر و سریع‌تر برداشت. این تیم در پایان رقابت‌های مرحله اول بدون دردسر راهی مرحله نهایی شد، اما ناگهان خبر انصراف این تیم، همه علاقه‌مندان کشتی مازندران را در شوک فرو برد.
«حسین آقاجانی» مدیرعامل آرش بابل با گلایه از برخی افراد گفت: «به آنها اعتماد کردم، اما جذب کشتی‌گیران بدون کیفیت و مصدوم، مرا متعجب کرد.»

داستان از این قرار است که مدیرعامل آرش بابل به یکی از افزاد سرشناس کشتی اعتماد می‌کند و همه اختیارات جذب و به خدمت گرفتن کشتی‌گیران را به او می‌سپارد؛ اما این فرد، به جای آن‌که دلش به حال مدیرعامل و حامی مالی تیم بسوزد، دورهمی راه می‌اندازد و خودش و دوستان و کشتی‌گیران رفیق خود را به نان و نوا می‌رساند. این رفتار دور از شأن و معرفت و انصاف، تیشه‌ای بزرگ به پیکره کشتی و به‌ویژه لیگ این رشته است که نتیجه‌اش رویگردانی حامیان بخش خصوصی برای ورود به این ورزش است. حالا و با این اتفاقات معلوم می‌شود که چرا لیگ کشتی برای بخش خصوصی جذابیت ندارد و دایره افرادی که می‌خواهند در این رشته و لیگ دست و پا شکسته‌اش حاضر باشند بسیار اندک است. وقتی یک پیشکسوت چشم بر انصاف و مرام پهلوانی بسته و بی‌توجه به آسیب‌های جدی این رفتار سودجویانه، به چیزی جز پول درآوردن از راه غیرقانونی دل نمی‌بندد، از دیگران چه انتظاری می‌توان داشت؟
 اشکال دیگر این اتفاق را باید به مدیرعامل آرش بابل وارد دانست. آقاجانی که بی‌خبر از ناجوانمردی‌های ورزش و این به اصطلاح پیشکسوتان، پا به عرصه لیگ گذاشت باید از مشاوره افراد غیر ذی‌نفع سود می‌برد تا اینگونه در دام نام‌های بزرگ گرفتار نمی‌شد.

 ورزش مازندران همیشه از این بخش، ضربه‌های زیادی خورده است. حامیان مالی به استان آمده بودند تا بمانند، اما در تله سودجویان چسبیده به ورزش گرفتار شدند و پس از مدتی، عطای کار را به لقایش بخشیدند و برای همیشه رفتند. ورزش مازندران باید برای این سودجویی‌ها چاره اساسی بیندیشد. اگر وضع به همین منوال باشد، در جایی به بن‌بست خواهد خورد که فکرش را هم نمی‌کند.