علیرضا مجمع روزنامهنگار
برانکو اهل معامله کردن نبود اما داربی را داد تا آسیا را بگیرد. بازی دقیق و بیاشتباه با السد با وجود نداشتن بازیکن کادوی بازی خنثی با استقلال در داربی تهران بود. پرسپولیس در آستانه یک تاریخسازی قرار دارد. روز اول آبان رؤیای پرسپولیس برای رفتن به نخستین فینال لیگ قهرمانان آسیا با واقعیت گره خواهد خورد؟
الان دیگر نمیشود با قاطعیت گفت که السد و الدوحیل و تیمهای دیگر قطری و عربی میتوانند ما را کیسه گل کنند. ناامیدی قرعه بد جای خود را به امیدواری برای رفتن به فینال داده است. دلیلش چیست؟ ما که تا چند هفته پیش کلا ناامید بودیم به بردن یکچهارم نهایی. الدوحیل غول غرب آسیا بود که از روی همه تیمها «تراکتورگونه» رد شده بود. چه شد که در آزادی اسیر شد؟ چه شد که السد در زمین خودش هر چه زد به در بسته خورد؟ چه شد که احسان حسینی نخستین بازیاش برای پرسپولیس، شد بازی السد؟ اینها سؤالات جدی برای به پیشواز فینال لیگ قهرمانان رفتن آسیاست. هر چند یک 90دقیقه جلوی روی پرسپولیس است و هر اتفاقی میتواند بیفتد اگر...
هر اتفاقی میتواند در بازی برگشت مقابل السد بیفتد اگر تمرکز تیمی پسران برانکو به اندازه 2 بازی قبلشان نباشد. برانکو به بچههایش یاد داده است که در هر لحظه از بازی به همان لحظه فکر کنند، پس متمرکزترین تیم 20سال اخیر فوتبال ایران احتمالا پرسپولیس برانکوست؛ تیمی که 2 قهرمانی پشت سر هم و یک نایب قهرمانی(که پهلو به قهرمانی زد) دارد و حتما تمرکز بالایی در برنامهریزیهای دقایق بازی داشته است. بازیهایی که تمرکز پرسپولیس به هم خورده است و بازی را داده است را میتوان با انگشت شمرد. همین تمرکز بالاست که در جنگ با کیروش هم او و تیمش را لحظهای از مسیر منحرف نمیکند. زمانی که تیم کیروش در روسیه مشغول پارک اتوبوس بود و مراکش داشت برای ما گل بهخودی میزد، تیم برانکو در کرواسی بدنهایش را برای چنین روزی آماده میکرد؛ روزی که بتواند جلوی السد در خانه خودش دقیقه 85استارت بزند و پنالتی بگیرد. این تمرکز را در تیم دیگری نمیتوان سراغ گرفت.
حکایت صعود پرسپولیس، حکایت دراماتیک تیمی است که حتی سازمان لیگ کشورش بازیهایش را پس و پیش نمیکند تا در آسیا نتیجه بگیرد. حکایت تیمی که بازیکنهای خوبش(نه ستارههایش، که اگر به مسی ستاره میگوییم، این بازیکنان انگشت مسی هم نیستند که تنها یک باشگاه در زندگیاش داشته است) برای پول بیشتر ترکش کردند و با اینکه میدانستند 2پنجره از گرفتن بازیکن محروم است، حرمت نان و نمک را نگه نداشتند؛ حکایت تیمی که بازیکنی که عامل محرومیتش شده بود، حتی یک روز بیشتر هم در کنار تیمش باقی نماند و بازی کنار اشنایدر هلندی را به محمد انصاری ترجیح داد. حکایت صعود پرسپولیس، حکایت اراده مردی است که یک تنه برای کشور دومش ایستاد و کسی برایش نگفت «جونم برانکو» و کسی تیمش را نستود. اما برای ستایش اصلی از پسران برانکو یکماه دیگر باید صبر کرد؛ اگر فینال روی خوش به پرسپولیس نشان بدهد.
درام قدرتمند پسران برانکو
در همینه زمینه :
فوتبالایران
چهره روز