زندگی در روستا‏، رویاپردازی در شهر

آزاده امینی| زنجان- خبرنگار:

 روستاها در استان زنجان به دلیل نقش پررنگ در کشاورزی از اهمیت زیادی برخوردار هستند، هرچند به علل مختلفی مانند کاهش نزولات آسمانی و در نتیجه کمبود آب، ساکنان این مناطق دیگر رغبت چندانی برای زراعت در زمین هایشان ندارند. با این‌که هر دولتی سرکارآمده سعی کرده نیازهای اولیه‌ای مانند برق، گاز و آب را برای اهالی روستاها فراهم کند اما واقعیت این است که هر جا که آب نباشد نمی‌توان در آن‌جا به زندگی دلگرم بود.

در دهستان «گوزلدره» از توابع سلطانیه، 27 روستا دیده می‌شوند که اشتراکات زیادی از نظر مشکلات با هم دارند.
یکی از مهم‌ترین مشکلات این روستاها مهاجرت اهالی است. در 3 سال اخیر 15 خانوار از روستای 300 نفری «کردناب» بار و بنه زندگیشان را جمع کرده‌ند و در شهرهایی مانند زنجان یا تهران سکنی گزیدند.
«مهرعلی بابایی» که از زمان تاسیس دهیاری در سال 89 تاکنون در کردناب سمت دهیار را بر عهده دارد، در مورد وضعیت این روستا می‌گوید: 84 خانوار در کردناب زندگی می‌کنند که شغل بیشترآن‌ها کشاورزی است.

وی گندم، جو، نخود و عدس را بیشترین محصول کشاورزی این منطقه عنوان می‌کند و می‌افزاید: کشاورزی در کردناب به صورت دیم است. در سال جاری وضعیت برداشت گندم در مقایسه با سال گذشته راضی‌کننده بود اما تولید عدس به دلیل گرمازدگی بیش از حد، از نظر کیفیت و کمیت کاهش داشته است.بابایی در پاسخ به این سوال که آیا گندم را به روش خرید تضمینی به دولت فروخته‌اند یا نه؟ می‌گوید: به دلیل تاخیر در واریز پول خرید تضمینی به حساب کشاورزان، بیشتر این افراد تصمیم گرفته‌اند محصول خود را کمتر از قیمت دولتی یعنی 1150 تومان به دلال‌ها بفروشند، چراکه دلال‌ها پول نقد پرداخت می‌کنند.
وی ادامه می‌دهد: کشاورزان برای کاشت گندم و برداشت آن هزینه‌های زیادی متحمل می‌شوند و ترجیح می‌دهند محصولشان را کمتر از قیمت خرید تضمینی که 1300 تومان است بفروشند اما در عوض پول نقد و فوری بگیرند.

دهیار کردناب ادامه می‌دهد: گرما‌زدگی میزان برداشت عدس را کاهش داد، نخود هم از این قاعده مستثنا نبود و هر دو این محصولات به قیمت 5000 تا 6000 هزار تومان فروخته شد که از نظر ما این قیمت در مقایسه با زحمتی که کشاورز برای کاشت و داشت برداشت آن می‌کشد، کافی نیست.بابایی در مورد دامداری در این منطقه بیان می‌کند: وضعیت دامداری در این منطقه به دلیل کمبود آب و در نتیجه کاهش کاشت یونجه مناسب نیست و اهالی ترجیح می‌دهند دام کمتری را نگهداری کنند، چراکه مجبورند برای آن‌ها یونجه بسته‌ای که 7000 تومان است و کمتر یافت می‌شود، بخرند و این کار مقرون به صرفه نیست.


آب کشاورزی نیست ، آب آشامیدنی هست

به گفته دهیار کردناب آب کشاورزی مورد نیاز این روستا از چند چشمه تامین می‌شود که با توجه به خشکسالی‌های اخیر در وضعیت بحرانی به قرار دارد.
بابایی در مورد وضعیت آب آشامیدنی نیز می‌گوید: تا چند سال پیش با مشکل کمبود آب آشامیدنی دست و پنجه نرم می‌کردیم اما اکنون با حفر چاه عمیق و آب‌رسانی از طریق شبکه آبرسانی، این مشکل حل شده است.


قطعی برق

هر چند کردناب برق و گاز و تلفن دارد، اما هر ازگاه با یک رعد و برق کوچک، برق خانه‌ها قطع می‌شود. اما قضیه به همین‌جا ختم نمی‌شود. بابایی در این مورد اضافه می‌کند: با قطعی برق، دکل مخابراتی همراه اول نیز قطع و تلفن اهالی روستا هم قطع می‌شود.


تحصیل، شغل و ازدواج در کردناب

کردنابی‌ها فرزندان خود را برای تحصیل در مقطع ابتدایی به مدرسه روستا می‌فرستند، اما در مقاطع بالاتر مجبورند آنان را به مدارس شبانه‌روزی در سلطانیه راهی کنند، بابایی در این مورد ادامه می‌دهد: در حال حاضر 28 دانش‌آموز در مقطع ابتدایی تحصیل می‌کنند و برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر به سلطانیه می‌روند که 12 کیلومتر با روستا فاصله دارد.
جوانان کردنابی در شرایط فعلی ترجیح می‌دهند برای گذران زندگی و رفاه بیشتر راهی شهرها شوند. دهیارکردناب در این خصوص می‌گوید: بیشتر جوانان برای یافتن شغل به شهر می‌روند و در مشاغلی خدماتی مانند لوله‌بازکنی مشغول به کار می‌شوند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا در این روستا مهاجرت معکوس روی می‌دهد؟ می‌گوید: جوانان کرنابی بعد از این‌که از روستا می‌روند، اغلب در شهر ماندگار می‌شوند و باز نمی‌گردند.
به گفته دهیار این روستا، دختران در کردناب بین 13 تا 15 سالگی ازدواج می‌کنند. وی می‌افزاید: پسران نیز در سن 25 سالگی تشکیل زندگی می‌دهند.


طرح هادی روستا

به گفته «مهرعلی‌ بابایی» دهیار روستای «کردناب» طرح هادی در این روستا 50 درصد پیشرفت داشته و برای اجرای برنامه‌های امسال در این زمینه نیاز به 100 میلیون تومان است.
وی در ادامه سخنانش به مشکل راه روستایی اشاره می‌کند و می‌افزاید: یکی از راه‌های مواصلاتی به کردناب از نظر آسفالت و ایمنی وضعیت مناسبی ندارد و در زمستان هم با هر بار بارش برف راه‌ها مسدود شده و با تاخیر باز می‌شود و همین موضوع زندگی کردنابی‌ها را با مشکل مواجه کرده است.
بابایی در ادامه به مشکل آب‌رسانی به زمین‌های کشاورزی اشاره می‌کند و می‌گوید: برای آب‌رسانی به زمین‌های کشاورزی نیاز به جدول کشی 2 کیلومتری داریم چراکه به دلیل خاکی بودن و شیب موجود آب به زمین‌هایمان به سختی راه پیدا می‌کند، این موضوع را بارها به جهاد کشاورزی اطلاع داده‌ایم و آن‌ها کمبود اعتبار را بهانه کرده‌اند. از طرفی کشاورزان نیز پول کافی برای این‌که خودشان این کار را انجام بدهند، ندارند.