نگاهی به فعالیتهای نیکوکارانه یک خانه کودک در سعادتآباد
پنجشنبههای مهربانی زیر سقف «آسمان آبی»
سمیراباباجانپور | خبرنگار:
منطقه 2
آسمان آبیتر میشود وقتی کودکان زیر سقف نیلیاش لبخند بزنند. لبخند کودکان جان و روح آدمی را جلا میدهد و میتوان به وسعت صداقت دنیای کودکانه در آسمان پاک معصومیتشان پرواز کرد. «افروز قاسمیان» مدیر خانه کودک مشارکتی آسمان آبی که زیر نظر فرهنگی هنری شهرداری تهران فعالیت میکند از همان آدمهایی است که بال پروازش را از لبخند و شادی کودکان وام گرفته و خوب میداند این دستان کوچک، امنترین و قابل اعتمادترین پشتوانه برای اندیشههای نیک است. همین پشتوانه موجب شد تا نیت خیر او رنگ واقعیت به خود بگیرد و خانه کودک آسمان آبی بخشی از فعالیتش را به کودکان بیسرپرست اختصاص دهد.
نذر «پنجشنبههای مهربانی» از یک نیت خیر شروع شد؛ از یک تصمیم خیرخواهانه. 2 سال پیش وقتی افروز قاسمیان تصمیم میگیرد خانه کودکی در محله سعادتآباد راهاندازی کند، در کنار همه برنامهریزیها و بالا و پایین کردنها به یک نیت خیر پر و پال میدهد و نذر میکند که یک مکان استاندارد برای بازی و آموزش کودکان راهاندازی کند و درکنار آن بخشی به کودکان نیازمند اختصاص دهد. نیت خیر او همزمان با فعالیت هنری، آموزشی و تفریحی خانه کودک آغاز شد و پنجشنبههای هر هفته، بخشی از درآمد خانه کودک در اختیار کودکان بازمانده از تحصیل مؤسسه خیریه «دارالاکرام» قرار گرفت. قاسمیان که این روزها برنامه کمک به دانشآموزان نیازمند را پیگیری میکند میگوید: «اول قرار گذاشتم هفتهای یک روز، کلاس آموزشی برای کودکان بیسرپرست برگزار کنم. به دلیل مشکل رفتوآمد و شرایط ویژهای که باید برای این کودکان مهیا شود، به پیشنهاد مؤسسه خیریه دارالاکرام، فعالیتم را در زمینه تحصیل دانشآموزان نیازمند شروع کردم.»
او درباره مؤسسه خیریه دارالاکرام میگوید: «نقطه قوت این مؤسسه این است که کمکهای هدفمند انجام میدهد. دارالاکرام یک خیریه فرهنگی است. در این خیریه پشت نگاه کمک به نیازمندان، یک هدف والا قرار دارد. توانمندی کودکان و دانشآموزان نیازمند، هدف اصلی این خیریه است. مؤسسه دارالاکرام سال 1380 با هدف حمایت از تحصیل دانشآموزان راهاندازی شد. البته درجریان کمک به دانشآموزان همه اعضای خانواده تحت پوشش قرار میگیرند. خدمات این مؤسسه به هر فرد تحت پوشش اعطای بورسیه تحصیلی، ارائه خدمات فرهنگی، هنری و ورزشی، آموزش، نظارت و ارتقای تحصیلی، ارائه خدمات بهداشتی و درمانی و در نهایت اشتغالزایی و کارآفرینی است. در این سالها مؤسسه تلاش کرده است با همکاری خیّران و حامیان و کمکهای مردمی چیزی بیش از 2 هزار دانشآموز بیسرپرست و بدسرپرست را بورسیه تحصیلی کند. آشنایی من با مؤسسه از طریق مادرم بود. او سالها با این خیریه همکاری میکند همین باعث شد تا اهداف آنها را با نیتم همراه بدانم. در نتیجه تصمیم گرفتم کمکهایم را از این خیریه شروع کنم.»
دعوت از کودکان بیسرپرست
همه افرادی که برای آموزش و تفریح کودکانشان از خانه کودک آسمان آبی استفاده میکنند میتوانند در این کار خیر سهیم شوند. پنجشنبههای مهربانی این فرصت را به خانوادهها میدهد تا هفتهای یکبار بخشی از هزینههای تحصیل کودکان نیازمند را تأمین کنند. قاسمیان میگوید: «ما بهشکل رسمی پنجشنبههای اول هرماه را به این کار اختصاص دادهایم، اما در واقع پنجشنبه هر هفته بخشی از درآمد حاصل از خانه کودک به مؤسسه خیریه دارالاکرام هدیه داده میشود.» مؤسسههای خیریهای هم که در زمینه کودکان فعالیت میکنند میتوانند کودکان زیر 6 سال خود را برای بازی به آسمان آبی بیاورند. خانم قاسمیان این وعده خود را با دعوت از کودکان بیسرپرست مؤسسه خیریه «بهشت امام رضا»(ع) در محله شهرزیبا عملی کرده است میگوید: «بازی در آرامش، بهترین هدیهای است که کودک درک میکند. این حس خوب را به او هدیه بدهیم.»

کودکان شریک کار خیر
«پنجشنبههای مهربانی» برنامه مستمر و پایدار خانه کودک است اما درکنار این روز نیک، بستری فراهم شده تا در مناسبتهای مختلف برای کودکان نیازمند بهویژه آنهایی که از تحصیل بازماندهاند، کمکهای زیادی جمعآوری شود. روزهای پایانی تابستان و آغاز فصل مدرسه، خانه کودک آسمان آبی یک بسته جذاب برای خانوادهها دارد و آن اینکه میتوانند در جمعآوری بستههای فرهنگی و آموزشی برای دانشآموزان نیازمند شریک شوند. مدیر خانه کودک میگوید: «وسایل مدرسه را به کودکانتان بدهید تا با دستان خودشان به ما تحویل دهند. یک مداد، یک بسته کوچک مداد رنگی یا یک دفتر نقاشی نیز میتواند یک هدیه بزرگ باشد. با این عمل، کودکمان از همان کودکی کمک به دیگران را یاد میگیرند. جایزه ما هم تخفیف ویژه برای استفاده از خانه بازی است.»
وظیفه شهروندی ما
عادت نیک کار خیر برای خانم قاسمیان برگرفته از نگاه انساندوستانهای است که از تربیت خانوادگی او نشئت میگیرد. او به همکاری مادرش با مؤسسههای خیریه اشاره میکند و میگوید: «آنچه امروز کمک به نیازمندان را برای من به یک امر واجب در زندگی تبدیل کرده است، نگاه مهربانانه مادرم به دیگران است. این سنت نیک در خانواده ما به یک عادت بدل شده است. اینکه باید در کنار زندگی شخصی، بخشی از امکانات و وقتمان را به دستگیری از دیگران اختصاص دهیم. این کار برای هر انسانی که از سلامت جسمی و روحی برخوردار است ضروری است. وقتی تصمیم گرفتم یک خانه کودک برای برنامههای آموزشی و تفریحی کودکان راهاندازی کنم، فکر کردم سهم کودکانی که شرایط استفاده از این مکانهای تفریحی و آموزشی را ندارند، چه میشود. نمیدانم اسمش را چه میشود گذاشت؛ نذر فرهنگی، زکات فرهنگی یا وظیفه اجتماعی و شهروندی. اما هرچه هست برای من حال خوشی را رقم زده است.»