حجت‌الاسلام محمد صحتی‌سردرودی| عاشوراپژوه و استاد حوزه و دانشگاه:
در تاریخ ادیان ابراهیمی وظیفۀ پیامبران مبارزه با تحریف‌هایی بوده که امت‌ها با آن‌ها مواجه می‌شدند. جانشینان پیامبر گرامی اسلام هم این گونه بودند. نخستین کسی که عَلَم تحریف‌ستیزی را پس از ارتحال پیامبر گرامی اسلام بلند کرد، دختر ایشان حضرت فاطمه زهرا(س)، بودند که تحریف‌ستیزی به شهادتشان منجر شد. پا به پای ایشان، امیرالمومنین(ع) و سپس امام‌حسن‌مجتبی(ع) با موضع‌گیری سنجیده خود با تحریف‌ها مبارزه کردند. تولید تحریف در تاریخ امام حسین(ع) به‌ویژه در وقایع کربلا و عاشورا، پیش از این واقعه شروع شد و هم‌زمان با عاشورا تداوم یافت و پس از آن تا زمانی که بنی‌امیه در قدرت بودند، تداوم داشت. بنی‌عباس هم به نوع دیگری از درون شیعه به تحریف‌ها دامن زدند.
پس از آن هم تحریف‌ها ادامه یافت. چون قدرتمندان، ثروتمندان و زورمداران می‌خواستند سوار موج شوند و از نام و یاد امام حسین(ع) استفاده ابزاری کنند. امروز هم چنین افرادی کم نیستند و هر سال تحریف‌های جدیدی تولید می‌شود که اگر جلوی آن گرفته نشود، افزایش می‌یابد. ترور شخصیت امام‌حسین(ع) پیش و بیش از ترور ایشان بود.
بیشتر از آنچه به پیکر پاکشان تیر و سنگ بزنند و زخم وارد کنند اندیشه‌ها و اهداف ایشان را هدف گرفتند. اول شخصیت ایشان را متهم و ترور کردند سپس ایشان را کشتند. اگر اول به تحریف‌ها دامن نمی‌زدند هرگز آن فاجعه بزرگ در روز روشن ممکن نبود. شهید کردن فرزند رسول خدا، آخرین پنج تن آل عبا و سید شباب اهل‌الجنه در روز روشن به دست مسلمانان با وضع فجیع، نتیجه نیم قرن تحریف بود که از سقیفه کم‌کم پا گرفت و از زمان معاویه قانونی رسمی شد. از کاخ سبز معاویه انتشار دادند که حسین‌بن علی(ع) از دین جدش خارج شده است.
طبری نقل می‌کند در روز عاشورا یکی از شخصیت‌های شناخته‌شده سوار اسب شد و جلوی سربازان و لشکر یزید این سخن را فریاد می‌زد که در قتل کسی که از دین خارج شده و با امام مسلمین مخالفت کرده است، به خود تردید راه ندهید. بنابراین حدود 30 هزار نفر در کربلا جمع شدند و امام حسین(ع) را قربه الی‌الله به شهادت رساندند. پس تحریف هم‌زمان با عاشورا به اوج رسیده بود تا آن جا که پیشوایان ما همیشه در متون تعلیمی به مسلمانان این را درباره امام حسین(ع) یادآوری کرده‌اند که «أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاهًْ وَ آتَیْتَ الزَّکَاهًْ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ» این عبارت مشهور برای رفع و دفع اتهام‌ها و تحریف‌ها بود.
فقط دشمنان، عاشورا را تحریف نکردند. از درون شیعیان هم سودجویانی که دین را برای دنیا می‌خواستند نام و یاد و مظلومیت امام حسین(ع) را به نفع خود مصادره می‌کردند. بنی‌عباس با شعار انتقام‌گیری از مظلومان جریان کربلا سوار موج شدند. ولی بعد از تصاحب قدرت، ستم‌هایی روا داشتند که روی بنی‌امیه را سفید کردند. یا برخی شیعیان در زمان امام صادق(ع) شایعه کردند امام حسین(ع) به شهادت نرسیده است. می‌خواستند اصل شهادت امام‌حسین(ع) را منکر شوند ولی ائمه اطهار(ع) در طول تاریخ در برابر این شایعه‌ها و تحریف‌ها موضع گرفتند.
شناخت درست زندگی امام حسین(ع)، افکار و اندیشه‌ها و اهداف ایشان به اصول دین و مکتب برمی‌گردد. اگر امام حسین(ع) را درست نشناسیم و به دنیا معرفی نکنیم مذهب ما زیر سؤال می‌رود. چون نام و یاد امام حسین(ع) و شهادت ایشان دروازه ورود به تشیع است. دنیا، شیعه را با امام حسین(ع) می‌شناسد؛ بنابراین در ایام محرم و صفر، مخصوصاً روزهای تاسوعا، عاشورا و اربعین حسینی دوربین‌ها روی شیعیان زوم می‌شود تا دنیا ببیند شیعیان
چه حرفی برای گفتن دارند.
تحریف‌شناسی عاشورا
در همینه زمینه :
