تحریریه درنگ
بعضی عادت به پرسیدن آدرس ندارند. یک روانکاو باید به این پرسش پاسخ دهد که چرا ذهنشان چنین گیری دارد ولی در حد طرح موضوع، تردیدی نیست که بسیاری از آدمها ترجیح میدهند بدون نقشه به هدف برسند. آنها ممکن است لحظههایی پر از اضطراب را پشت سر بگذارند. در خیابانهای ناآشنا گم شوند و تلاشهایشان برای پیداکردن مسیری آشنا به کوچهای بنبست ختم شود. در نهایت احساس ناتوانی کار خودش را میکند؛ ترسیده و معذب از نخستین رهگذر راه نجات را میپرسند. همیشه هم اینطور نیست. گاهی هم آدمهای بینقشه با روی خوش زندگی مواجه میشوند. به احساسشان تکیه میکنند و براساس آزمون و خطا پیش میروند. خیابانهای ناشناس را میروند و ناگهان تابلویی که روی آن نام خیابانی آشنا نوشته شده برابر نگاهشان ظاهر میشوند. چنین اتفاقهایی آدم را روی عادتهایش نگه میدارد ولی واقعیت این است که حتی خوششانسها هم اگر براساس نقشه پیش میرفتند خیلی زودتر از آنچه برایشان اتفاق افتاد به هدف میرسیدند.
دوندههای سرعت در آستانه خط پایان سر و گردن را تا جای ممکن به جلو کش میدهند. گاهی تفاوت میان برنده و بازنده به همین جزئیات کوچک بستگی دارد. در جامعه رقابتی، مدیریت زمان نقش همان سر و گردن کشآمده را ایفا میکند. به هر هدفی که فکر کنی، آدمهای پرشماری را میبینی که کنار تو در خط شروع رقابت ایستادهاند. جمعیت از کنترل خارج شده و امکانات محدود است. در چنین شرایطی، نبوغ و استعداد عامل اصلی برای دستیابی به موفقیت نیست، باید راهی برای زودتر رسیدن پیدا کنی. فرصتی برای آزمون و خطا نیست. حتی فکر کردن هم باید بهصورت عادت در بیایید و در کمترین زمان ممکن به نتیجه ایدهآل ختم شود. غیراز این اگر باشد، حتی جذابترین ایدهها هم بهسرعت ارزش خود را ازدست میدهند. همیشه آدمهایی هستند که شبیه به تو فکر میکنند و کم و بیش ایدههایی شبیه به تو دارند. دیر بجنبی آنها به اندازه یک سر و گردن زودتر از خط پایان گذشتهاند.
بی نظمی را اگر نوعی عادت فرض کنیم، پس مثل هر عادت دیگری امکان ترک یا تغییر آن هم وجود دارد. برای این کار نیاز به تصمیم جدی برای تغییر داریم و بعد تمرکز روی نقشههایی که با بهترین و کوتاهترین مسیرها ما را به هدف میرسانند. برنامهریزی در زندگی مدرن تبدیل به کسب و کار شده است. کتابها و برنامههای بسیاری برای دستیابی به موفقیتهای شخصی و گروهی طراحی شدهاند. آدمهایی وجود دارند که این دانش را در نشستها و کارگاههای آموزشی به دیگران منتقل میکنند. از ترک سیگار تا تلاش برای لاغرشدن، از برنامهریزی برای کارهای روزانه تا تأسیس یک شرکت، آشپزی و موسیقی و رفع گیرهای ذهنی، به هرچه فکر کنی برایش برنامههایی نوشتهاند که میتوانی در گوشی تلفن همراهت داشته باشی، براساس آن پیش بروی و زودتر به هدف برسی. وقتی نقشه راه وجود دارد، چرا باید گیج و گنگ در خیابانهای ناآشنا دنبال مسیر درست بگردیم و در خوشبینانهترین حالت دیر به مقصد برسیم؟
دو شنبه 26 شهریور 1397
کد مطلب :
30955
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/wgMw
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved