بله قانون چیز خوبی است

رسول بهروش

از قرار معلوم علی دایی به هیچ‌وجه قصد ندارد شکایتش از پرسپولیس را پس بگیرد. او در نشست خبری پیش از بازی با سردار بوکان در جام حذفی هم روی همین موضع پافشاری کرد و البته در توجیه تصمیم خودش یک جمله کلیدی به زبان آورد: «بهترین چیز قانون است. اجازه بدهید بین من و باشگاه پرسپولیس، قانون حکمیت کند.» حرف علی دایی کاملا درست است. برای سلامت جامعه، هیچ‌چیز مفیدتر از جاری بودن قانون نیست. حتی قوانین ضعیف با حفره‌های قابل توجه هم باید اجرا شوند؛ ازجمله همین قانونی که باشگاه پرسپولیس را وادار می‌کند به‌خاطر فصلی که علی دایی در صبا مربیگری می‌کرده هم به او پول بدهد! بنابراین اصل حرف درست است، اما قطعا خود دایی هم می‌داند در خیلی از موارد فردی که طبق قانون «محق» تشخیص داده شده، این اختیار را دارد که از حقش گذشت کند. طی تمام این مدت هیچ‌کس در پرسپولیس نگفته حق با دایی نیست، بلکه مدیران این باشگاه از محدودیت‌های مالی سخن گفته‌اند و خواهان انعطاف او شده‌اند. حتما دایی می‌داند که در موارد متعدد، خیلی از اولیای دم حتی از خون عزیزان‌شان گذشت می‌کنند، با اینکه قانون حق را به آنها داده است. بنابراین اگر دایی قصد مدارا با پرسپولیس را ندارد، بهتر است پای قانونگرایی را وسط نکشد، چون این یک آدرس غلط است. گذشته از این، حالا که بحث لزوم تمکین همگانی از قوانین وسط آمده، خوب است چند سؤال ساده از شخص علی دایی داشته باشیم:
  قانون چیز خوبی است، اما چرا وقتی همین قانون علی دایی را موظف می‌کند در نشست مطبوعاتی قبل و بعد از هر بازی با تمامی خبرنگاران دارای کارت شناسایی گفت‌وگو کند، او به‌خاطر مشکلات شخصی‌اش با تلویزیون عذر نمایندگان این رسانه را می‌خواهد؟ آیا دایی چنین حقی دارد؟ آیا او تا به حال یک‌بار هم به‌خاطر این رفتار سلیقه‌ای و فراقانونی مجازات شده است؟
  قانون چیزی خوبی است، اما چطور وقتی همین قانون به نماینده مجلس اختیار می‌دهد پیرامون کمک‌های جمع‌آوری شده توسط سلبریتی‌ها برای مردم کرمانشاه پرس‌وجو کند، علی دایی ترش می‌کند و جواب سربالا می‌دهد؟ ما هم می‌دانیم دایی زحمت کشیده، کلی از جیب خودش خرج کرده و شاید حتی وجودش برای هموطنان کرمانشاهی از همان نماینده مجلس هم سودمندتر بوده باشد، اما به هر حال مقررات به او اجازه داده به‌عنوان وکیل پارلمان در هر موردی که ابهامی می‌بیند ورود کند و سؤال بپرسد. پس چرا دایی که در ماجرای طلبش از پرسپولیس بر طبل قانونگرایی می‌کوبد، به اینجا که می‌رسد می‌گوید:«من فقط به مردم پاسخ می‌‌دهم»؟!
  قانون چیز خوبی است، اما چطور وقتی طبق همین قانون علی دایی بعد از اخراجش از تیم ملی برای دریافت باقیمانده مطالباتش محق تشخیص داده نشد، از رأی صادره تمکین نکرد و تا سپیده صبح آنتن برنامه90 را به تسخیر خودش درآورد تا به موجودی حساب بانکی‌اش بیفزاید؟
 قانون چیز خوبی است، اما ظاهرا برای علی دایی این اصل صرفا تا آنجا کاربرد دارد که منافع خودش تضمین شود. در غیر این صورت وقتی حمیدرضا سیاسی به‌عنوان رئیس هیأت‌مدیره پرسپولیس او را کنار گذاشت، اخراجش را می‌پذیرفت و در خانه استراحت می‌کرد. او اما تصمیم گرفت همزمان با سرمربی جدید راهی محل تمرین شود، آن جنجال تاریخی را درست کند و حمید درخشان را از همان روز اول تحت شدیدترین فشارها بگذارد. خب اگر قانون، قانون است، حتی وقتی به سود امثال سیاسی و درخشان بود هم باید به آن احترام گذاشت، اما قصه علی دایی فرق می‌کند. یعنی همیشه فرق داشته است. کتاب قانون او انگار فقط 2کلمه دارد؛ کلمه اول علی و کلمه دوم دایی!