جادوی رقابت
بیشتر از 500روز بعد از آخرین پاس گل برای پرسپولیس در جریان یک مسابقه لیگ برتری، حسین ماهینی با یک سانتر تماشایی، علی علیپور را در موقعیتی ایده‌آل برای باز‌کردن دروازه نساجی قرار دارد. سانتر دیدنی و دقیق مدافع راست پرسپولیس، هم طلسم طولانی‌مدت این بازیکن را شکست و هم هواداران قرمزها را از وحشت چهارمین تساوی پیاپی در لیگ برتر نجات داد. در جریان نبرد با نساجی، ماهینی یکی از آماده‌ترین مهره‌های تیم برانکو به شمار می‌رفت اما چه اتفاقی افتاد که او ناگهان توانست همه انتقادها را دریبل بزند و بعد از مدت‌ها، دوباره به مهره محبوب سکوها تبدیل شود؟ به‌نظر می‌رسد حرف و حدیث‌های روزهای گذشته، تأثیر زیادی در بازگشت مرد شماره13 سرخپوشان به کیفیت مطلوب گذشته داشته‌اند. البته که این درخشش، تنها مربوط به یک مسابقه بوده و برای صحبت از «بازگشت» ماهینی هنوز کمی زود به‌نظر می‌رسد اما تردیدی وجود ندارد که انگیزه او برای درخشیدن در ترکیب تیم، از همیشه بیشتر شده و دیگر نشانه‌ای از «بی‌تفاوتی» در ساق‌های این فوتبالیست دیده نمی‌شود.
داغ‌شدن زمزمه‌های بازگشت رامین رضاییان و تأکید علی پروین بر نیاز پرسپولیس به خرید این بازیکن، موجب نشد برانکو ایوانکوویچ هیچ فرکانس مثبتی برای رامین ارسال کند. او به صراحت اعلام کرد که تیمش در سمت راست خط دفاعی بازیکن دارد و هیچ کمبودی در این بخش از زمین متوجه قهرمان 2فصل گذشته فوتبال ایران نیست. پاسخ پروفسور با توجه به اختلاف قدیمی‌اش با رضاییان، قابل درک به‌نظر می‌رسید اما برای هواداران پرسپولیس متقاعدکننده نبود. آنها حسین ماهینی را به‌عنوان یکی از پاشنه‌های آشیل تیم می‌شناختند و از سانترهای بی‌کیفیت این بازیکن و البته غیبت او در حساس‌ترین لحظات دفاعی، به ستوه آمده بودند. همین «فشار» و همین ذره‌بین‌ها اما در نهایت، ماهینی را در معرض یک تحول تازه قرار داد. نام رامین از یک طرف و نزدیک‌تر‌شدن به حضور مهدی شیری از طرف دیگر، شرایطی را به‌وجود آوردند که ماهینی با تمام وجود برای جایگاه‌اش مبارزه کند. کاپیتان دوم پرسپولیس از ابتدای فصل مدافع راست «بی‌رقیب» سرخپوشان به شمار می‌رفت و هیچ رقابتی را برای حضور در ترکیب اصلی احساس نمی‌کرد اما به محض تهدیدشدن از سوی نفرات جدید، چهره‌ای کاملا متفاوت از او برای تماشاگرها نمایان شد.
«رقابت» مهم‌ترین گمشده پرسپولیس برانکو در نیم‌فصل اول لیگ برتر هجدهم است اما تجربه ماهینی، ثابت می‌کند این تیم به‌زودی کاملا دگرگون خواهد شد. مهم‌تر از اضافه‌شدن نفرات جدید به ترکیب پرسپولیس، بازگشت مفهوم رقابت به این تیم است. تیم پروفسور در همه هفته‌های گذشته، از یک ترکیب کاملا مشخص استفاده کرده و حتی در تعویض‌ها، دست این مربی چندان باز نبوده است. ستاره‌های اصلی این تیم، بدون رقیب مانده‌اند و با هر کیفیت و در هر شرایطی، به‌صورت ثابت برای این تیم به میدان رفته‌اند اما در نیم‌فصل دوم، اوضاع متفاوت خواهد شد. ماهینی از سوی شیری تحت‌فشار قرار می‌گیرد و با هر لغزشی، به نیمکت رانده می‌شود. سروش و مهدی ترابی نیز بشار رسن و امید عالیشاه را در سخت‌ترین وضعیت ممکن قرار می‌دهند. حتی در خط حمله، حاشیه امن از علی علیپور، سیامک و منشا گرفته می‌شود و مهدی شریفی با تشنگی همیشگی‌اش برای باز‌کردن دروازه، از راه خواهد رسید. این، درست همان چیزی است که پرسپولیس به آن نیاز دارد؛ تهدید مهره‌های کلیدی برای رساندن آنها به بهترین و بالاترین سطح از توانایی‌های‌شان.
