افشین رضاپور
بسکتبال فیلیپین از سال 1936عضو فدراسیون جهانی بسکتبال شد. روزگاری که این کشور هنوز مستعمره آمریکا بود و 10سال پس از عضویت در فیبا، استقلالش را از آمریکا پس گرفت.
فیلیپین مستعمره اسپانیایی‌ها و آمریکایی‌ها بود و بعد از جنگ جهانی دوم به تصرف نیروهای ژاپن درآمد اما باوجود استقلال این کشور در سال 1946، فیلیپین همچنان معبر فرهنگ‌های آسیایی و غربی است.فیلیپین به همراه کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا از سال 1913در بازی‌های ورزشی این منطقه حضور داشته و قدمت طولانی بسکتبال در این کشور، اهمیت آن را در قشرهای مختلف جامعه برجسته ساخته است. برنز رقابت‌های جهانی بسکتبال در 1954، حکایت از خاستگاه مردمی این ورزش در ساختار اجتماعی فیلیپین دارد که در دهه‌های بعدی با موفقیت‌های آسیایی ادامه پیدا کرد. فیلیپینی‌ها از اواسط دهه70 میلادی به‌مدت 4دهه از بسکتبال آسیا فاصله گرفتند و موفقیت‌های آنها در میدان رقابت‌های باشگاهی با بازیکنان خارجی یا به‌صورت ادواری در برخی دوره‌های جام ملت‌های آسیا رقم خورد. دوره جدید فعالیت‌های بسکتبال این کشور از سال 2013با نایب‌قهرمانی در آسیا آغاز شد هر چند تا پیش از آن نیز باشگاه‌های فیلیپینی بعد از استخدام بازیکنان خارجی، وارد چرخه مدعیان شده بودند. درخشش در عرصه فعالیت‌های ملی، بعد از تابعیت بخشیدن به بازیکنان فیلیپین الاصل سایر کشورها ازجمله بازیکنان فیلیپینی- آمریکایی شدت گرفت.
فیلیپین تحت‌تأثیر جریانات سیاسی، تلفیقی از فرهنگ آسیایی و رشد سرمایه‌داری آمریکایی است که در نیمه اول سده بیستم مستعمره آمریکا بود بنابراین فرهنگ این کشور با فرصت خودعرضگی جهانی و هویت‌بخشی ورزشکاران تلفیق شده است و به هویت ملی از طریق عوامل انسانی معنا می‌بخشد.
فیلیپین در پنجره چهارم 10بازیکن خود را به‌دلیل جنجال در بازی با استرالیا و با رأی فیبا محروم می‌بیند اما این تیم همچنان سرپاست.در بازی‌های آسیایی جاکارتا، جردن کلارکسون - ستاره تیم کلیولند- پرچمدار کاروان ورزش این کشور بود که از مادری فیلیپینی است. او با وجود بازی در جاکارتا به‌دلیل حضور در NBA اجازه بازی در پنجره‌های جام‌جهانی را ندارد اما سرمایه نمادین ورزش فیلیپین در بازی‌های آسیایی، به تعبیر آنتونی گیدنز - جامعه‌شناس مطرح انگلیسی- نماد عرضه جهانی به واسطه حضور استعدادهای ورزشی است. استندهاردینگر، بازیکن فیلیپینی-آلمانی و گیب نوروود بازیکن فیلپیینی- آمریکایی هم از دیگر بازیکنان فیلیپین هستند.
تهی شدن بسکتبال فیلیپین از این سرمایه‌ها، تهدید جدی است اما در شرایط کنونی، فیلیپین با بهره جستن از این بازیکنان نقش مهمی در اعتباربخشی بسکتبال این کشور و تعلق هویتی جوانانش ایفا می‌کند و با سر پا نگه‌داشتن بسکتبال حتی بعد از محرومیت 10بازیکن، فرصت خودارزشمندی ایجاد کرده و تحرک اجتماعی در سطح بسکتبال فیلیپین را همچنان بالا نگه‌می‌دارد به امید تحقق فرصت‌هایی برای رشد و شکوفایی استعدادها.
چرا بسکتبال فیلیپین هنوز سرپاست؟
در همینه زمینه :