یک خاطره، یک عکس
فهیمه پناه‌آذر: سال پیش بود. یکی از همین روزهای تابستانی. در فرهنگستان هنر از او پرسیدم: موافقید شاعری که مدیر می شود، دیگر شاعر خوبی نیست؟
به آرامی جوابی به پرسشم داد و گفت: ناگزیر بودم در آن دوران. من به‌عنوان مدیر نیامدم، به‌عنوان مبصر انتخاب شدم و به فرهنگستان آمدم.
پایان مصاحبه گفتم: بنشینید پشت میز تا عکسی از شما برای چاپ در روزنامه بگیریم. گفت: آن میز و صندلی و وسایل متعلق به کس دیگری است و فقط او می‌تواند سرجایش بنشیند. بعد میز کار خود را نشان داد و نشست پشت میز کوچک خودش و حالا امروز بعد از 9سال، فرهنگستان هنر برای همیشه با علی معلم‌دامغانی خداحافظی کرد.
