حسین مقدس ،عضو انجمن حرفهای صنعت بیمه| طی هفتههای اخیر زلزله به موضوع بحث در پایتخت و بسیاری از شهرهای کشورمان تبدیل شده است؛ بحرانی که علاوه بر همراه داشتن زیانهای جانی و مالی قطعا زیانهای روحی و نتایج حاصل از آن را نیز بهدنبال دارد. در چنین شرایطی برخی هموطنانمان درغم از دست دادن عزیزان خود به سوگ نشسته و بسیاری نیز یکباره همه دار و ندار خود را از دست دادهاند. در این مقطع اما بازار فعالیت برخی مشاغل و صنایع مانند بیمهگران ناخود آگاه و بر حسب شرایط موجود رشد قابلتوجهی داشته است.
بسیاری از مردم بهدلیل ترس از ویرانشدن و از دست دادن اموال و دارایی خود و برای جبران هزینههای پس از حادثه بنا بر توصیه اطرافیان و نقل قولهای دهان به دهان به شرکتهای بیمهگر مراجعه کرده و تقاضای صدور بیمه نامه برای خانه و سایر داراییهای خود میکنند. با این حال برای بسیاری این سؤال بهوجود میآید که اگر حوادث طبیعی نظیر زلزله ایجاد شود، شرکتهای بیمه نیز همانند بسیاری از ساختمانها و بناهای موجود در شهر از بین خواهند رفت و در این هنگام تکلیف خسارت زیاندیدگان و بیمهشدگان چه میشود؟ اطلاعات بیمهنامهها و اثبات آن چگونه و به چه شکل انجام خواهد شد؟ بهطور کلی مردم باید بدانند که اصل اساسی در مواقع بحرانی جهت پرداخت خسارت و جبران آن برای شرکتهای بیمه، حفظ اطلاعات و از بین نرفتن آن است. در حقیقت مهم این است که اطلاعات بیمهای از بین نرود و اگر در این میان ساختمان شرکت بیمه هم آسیبی دیده و یا حتی بهطور کلی ویران شود، درصورت ذخیره قبلی و حفظ اطلاعات، کلیه خسارات بیمهگذاران قابل پرداخت خواهد بود. به همین دلیل شرکتهایی که در صنعت بیمه از توانگری بالایی برخوردارند و بحث جبران خسارت برایشان اهمیت دارد، سالانه هزینههای میلیاردی برای حفظ اطلاعات بیمهگذاران از طریق ذخیرهسازی دادهها در سایر مناطق امن کشور در قالب ایجاد مرکز دادهها دارند.
به زبان سادهتر آنکه اطلاعات مربوط به بیمهنامهها تنها در یک جا ذخیره نشده و نسخههای پشتیبان چندگانهای برای این منظور ایجاد شده است که بسیاری از آنها هماکنون در خارج از شهرها و مناطق پرریسک در حال ذخیرهسازی اطلاعات شرکتهای بیمهای هستند. مهم حفظ و تقویت زیرساختهای ارتباطی نظیر شبکهها و اینترنت است که در شرایط بحرانی توانایی احیای اطلاعات را فراهم کند تا حقوق بیمهگذاران محفوظ مانده در این شرایط نیاز جبران خسارت تسهیل شود. البته بر کسی پوشیده نیست که درصورت وقوع رخدادی نظیر زلزله یا سایر بلایای طبیعی تا طی مرحله بحرانی، بازگشت به شرایط پیش از حادثه و ایجاد نسبی آرامش، شاید رسیدگی به وضع زیاندیدگان با سرعت همراه نباشد، اما مهم آن است که اطلاعات از بین نرود و شرکتهای بیمه نیز واقعاً پاسخگو باشند.
اینجاست که عیار بیمهگران برای مردم آشکار میشود، در چنین شرایطی است که نقش شرکتهای بیمه برای پذیرش نزد مردم بسیار حساستر از قبل خواهد بود و نحوه رفتار آنها در مواقع بروز حادثه توسط مردم به دقت بررسی میشود. واقعیت آن است که انتظار مردم از بیمه و پذیرش آن در کشورمان در شرایط بحرانی شتاب بیشتری بهخود میگیرد و اگر تصویر ذهنی شهروندان از بیمه به درستی شکل نگیرد، پذیرش آن بهعنوان یک فرهنگ در جامعه با نیت افزایش ضریب نفوذ بیمه در کشور با دشواریهای بسیاری همراه خواهد شد. حفظ اطلاعات بیمهگذاران و عمل واقعی به تعهدات هنگام وقوع خسارت، اصلیترین عیار برای شناسایی عملکرد صنعت بیمه کشور است که اگر با صداقت و واقعیت همراه نباشد، قطعا آثار منفی و مخرب زیادی را از نظر ذهنی و روانی در جامعه به همراه خواهد داشت.