پول‌پاشی ممنوع

انوشیروان محسنی‌بندپی، سرپرست وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی کمتر از یک هفته است که سکان وزارت کار را به‌دست گرفته و طبیعتاً تلاش می‌کند بدون حاشیه کارهایش را پیش ببرد تا زمانی که یا به‌عنوان وزیر پیشنهادی برای گرفتن رأی اعتماد به مجلس برود و با قدم‌های استوار به کارش ادامه دهد یا کاندیدای اصلی وزارت را رئیس‌جمهور معرفی و محسنی‌بندپی صحنه را ترک کند. در این وضعیت عملاً سرپرست فعلی وزارت کار، قدرت اجرایی چندانی ندارد و برنامه‌هایش در مسیر برنامه‌های قبلی وزارتخانه پیش خواهد رفت، اما حرف‌ها و موضع‌گیری‌های او می‌تواند نشانگر دیدگاه و روشی باشد که در سمت وزارت به‌کار خواهد گرفت.

دیروز محسنی‌بندپی در حاشیه جلسه هیأت دولت، ایجاد اشتغال را مهم‌ترین کاری دانسته که فقر را کاهش می‌دهد و در ادامه با اشاره به ایجاد 90هزار شغل جدید با تخصیص اعتبار 5هزار میلیارد تومانی، ابراز امیدواری کرده است با کمک 7هزار میلیارد تومان باقیمانده، بتواند راه این اشتغال‌زایی را ادامه دهد. پول‌پاشی برای ایجاد اشتغال سیاستی است که از دیرباز در ایران طرفدار داشته و طرح‌های شکست خورده‌ای مانند بنگاه‌های زودبازده و طرح خوداشتغالی نیز زاییده همین سیاست بوده است. حتی مصوبه مجلس که به دولت اجازه داد یک و نیم میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی بردارد و برای بهبود کسب‌وکار و ایجاد اشتغال در مناطق کمتر برخوردار مصرف کند نیز به‌نوعی حرکت در همین مسیر بوده، اما در همان دوره‌ای که دولت به‌دنبال مجوز این برداشت بود، وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی بارها اعلام کرد: پول‌پاشی راه نجات حوزه اشتغال در کشور نیست و احتمالاً با همین دیدگاه کارشناسان وزارت‌کار، برنامه‌ریزی برای کارورزی و کارآموزی بیکاران بی‌مهارت را پیش گرفتند. به‌نظر می‌رسد سرپرست وزارت کار، بهتر است از آمارهای اشتغال‌زایی به مدد تخصیص اعتبارات و تسهیلات بانکی قطع امید کند و راهی پیش بگیرد که نتیجه‌اش صیانت از نیروی کار فعلی و ایجاد اشتغال پایدار برای متقاضیان کار باشد.