جادوی سیاه و سفید

فاطمه عباسی | روزنامه‌نگار

وقتی رنگ را از قاب تماشا حذف می‌کنیم، چه چیزی باقی می‌ماند؟ شاید در نگاه اول تصور کنیم که تصویر، چیزی کم دارد؛ اما حقیقت این است که عکس سیاه‌وسفید، جهان را عریان‌تر، صادقانه‌تر و بی‌واسطه‌تر نشان می‌دهد. در دنیایی که چشمان ما هر لحظه با هجوم هزاران رنگ و نئون و زرق‌وبرق بمباران می‌شود، پناه بردن به «خاکستری‌ها» فرصتی است برای دیدن خود واقعیت. در غیاب رنگ، این «بافت»، «فرم» و «نور» هستند که پادشاهی می‌کنند و عکاس، نه با جعبه مدادرنگی که با جوهر احساسش قصه می‌گوید.
به‌تازگی وب‌سایت مشهور «فتوکراود» که پاتوقی برای عکاسان حرفه‌ای جهان است در رقابتی بزرگ به سراغ همین جادوی مونوکروم رفته است؛ فراخوانی که هزاران فریم از سراسر دنیا را گرد هم آورد تا ثابت کند برای ثبت یک شاهکار، نیازی به رنگ نیست؛ گاهی تنها تضاد میان سیاهی‌وسفیدی کافی است تا عمیق‌ترین مفاهیم انسانی جان بگیرند. آنچه در ادامه می‌بینید، گزیده‌ای از برندگان و تصاویر تحسین‌شده این مسابقه است؛ سفری کوتاه به دنیایی که در آن سایه‌ها حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.

 «راجوگاش» در اثر «پرتوامید»، نفوذ خیره‌کننده‌ نور به فضای غبارآلود کارخانه ای در‌ کلکته را دستمایه قرار داده تا چهره‌ کارگر، روایتی از ایستادگی در دل سایه‌ها باشد.