قرعهکشی جامجهانی، دفتر سرنوشت ماست؛ جایی که هر 4سال یک بار، نام ایران کنار غولها، رقیبان سیاسی و قصههای پیشبینینشده قرار میگیرد. هر گروه، فصلی از داستان ما بوده است؛ آینهای از تاریخ، جغرافیا و سیاست.
آرژانتین ۱۹۷۸؛ سلام به دنیای بزرگان
اولین تجربه، یک درس سخت بود. ما به جشنی دعوت شدیم که میزبان و هوادارانش، پادشاهان فوتبال بودند. هلند با «توتال فوتبال» افسانهایاش، اسکاتلند با آن جنگندگی تمامنشدنی بریتانیایی و پرو با تکنیک ناب آمریکایجنوبی؛ ما در این گروه، فوتبال را یاد گرفتیم و فهمیدیم جامجهانی، جای دیگری است.
فرانسه ۱۹۹۸؛ گروهی که تاریخ را نوشت
این قرعه، فراتر از فوتبال بود؛ آلمان، قهرمان اروپا و یک هیولای همیشگی، یوگسلاوی، مجموعهای از استعدادهای ناب بالکان و البته آمریکا. بازی با آمریکا، بازی قرن بود؛ مسابقهای که قلب سیاست و ورزش را به هم گره زد و شبی را ساخت که ایران هرگز فراموش نخواهد کرد. این گروه، سکوی پرتاب غرور ملی ما شد.
آلمان۲۰۰۶؛ رؤیای نسل طلایی
انتظارها بالا بود و گروه، بیرحم. پرتغال با فیگوی بزرگ و یک کریستیانو رونالدوی جوان و پرادعا در کنار مکزیک، غول همیشگی کونکاکاف که بازی اول را از ما ربود و آنگولا، حریفی که باید میبردیم اما حسرتش به دل ماند. این گروه، داستان نسلی بود که میتوانست تاریخسازی کند اما رؤیاهایش نیمهکاره ماند.
برزیل ۲۰۱۴؛ نبرد در قلعه دفاعی
اینجا ما دنیا را با دفاع سرسختانه و سازمانیافته خود شگفتزده کردیم. آرژانتین با لیونل مسی که تا دقیقه۹۱ در دژ ما اسیر بود، نیجریه، قهرمان آفریقا که نتوانست قفل دروازهمان را باز کند و بوسنی و هرزگوین، تیمی پر از ستاره که در نهایت راه صعود را بر ما بست. این گروه، قصه «احترام» بود؛ احترامی که با جنگیدن بهدست آوردیم.
روسیه ۲۰۱۸؛ چند سانتیمتر تا بهشت
شاید سختترین گروه تاریخ ما بود. اسپانیا، قهرمان جهان با تیکیتاکای معروفش، پرتغال، قهرمان اروپا با کریستیانو رونالدو در اوج و مراکش، سرسختترین تیم آفریقا. ما در این گروه، فقط دفاع نکردیم؛ جنگیدیم، پنالتی گرفتیم، گل زدیم و تا آخرین ثانیه بازی با پرتغال، فقط چند سانتیمتر با صعود فاصله داشتیم. این گروه، داستان «باور» بود.
قطر ۲۰۲۲؛ خلاصهای از تمام داستان ما
این گروه، یک فیلم سینمایی کامل بود؛ از فروپاشی محض مقابل انگلیس و تحقیرشدن تا یک بازگشت باشکوه و دراماتیک در آخرین ثانیهها مقابل ولز و درنهایت، یک فینال پراسترس و سیاسی دیگر مقابل آمریکا که با یک شکست تلخ، پرونده ما را بست. این گروه، خلاصه تمام جامهای جهانی ما بود؛ شکست، امید، هیجان و حسرت.
آمریکا ۲۰۲۶؛ چه در انتظار ماست؟
و حالا، دفتر سرنوشت برای ۲۰۲۶ باز میشود. قرعه این بار چه داستانی برایمان خواهد نوشت؟ آیا دوباره گذر ما به کوچه یکی از غولهای همیشگی مثل آرژانتین یا پرتغال میافتد؟ یا سرنوشت، باز هم یک بازی سیاسی را در زمین فوتبال برایمان رقم میزند؟ با جامجهانی ۴۸تیمی، شاید این بار با چهرههایی کاملا جدید از قارههایی دیگر روبهرو شویم. آیا قرعه، مسیری برای تاریخسازی و نخستین صعود به ما هدیه میدهد یا ما را در گروه مرگی قرار میدهد که هر بازیاش، یک فینال زودهنگام است؟ نام حریفان هنوز مشخص نیست، اما سؤال اصلی این است، ما برای نوشتن هر داستانی، آمادهایم؟
دفتر سرنوشت
نگاهی به تمامی رقبای ایران در جامهای جهانی
در همینه زمینه :
