اصل ماجرا

قطعنامه صلح یا سند استعمار؟ 
پشت درهای بسته، آمریکا نقشه‌ای برای آینده غزه نوشته؛ طرحی که هرچه هست، صلح به ارمغان نمی‌آورد. در پیش‌نویس آمریکا، «شورای صلح» به‌عنوان دولت موقت غزه تا سال۲۰۲۷ تعریف شده؛ نهادی زیر هدایت رئیس‌جمهور آمریکا، با نیروی بین‌المللی شامل مصر و اسرائیل و یک‌پلیس آموزش‌دیده محلی که مسئول امنیت داخلی می‌شود. 
خروج مرحله‌ای ارتش اسرائیل نیز به خلع سلاح کامل حماس وابسته است. مسیر احتمالی تشکیل کشور فلسطین هم به شرط اصلاحات تشکیلات خودگردان ذکر شده، اما هیچ ضمانتی در بلندمدت ندارد! واکنش مقاومت؟ حماس این طرح را قیمومیت خارجی می‌داند؛ چون مقاومت را خلع سلاح می‌کند و نقش فلسطینی‌ها را نادیده می‌گیرد.
روسیه و چین نیز مخالفند. روسیه آماده است پیش‌نویس جایگزین ارائه دهد؛ طرحی که «شورای صلح» را حذف می‌کند، همه‌‌چیز را به‌جای آمریکا، تحت نظارت کامل سازمان ملل قرار می‌دهد و از همان اول تشکیل دولت مستقل فلسطینی را طرح می‌کند. در اسرائیل راست‌گرایان هم می‌گویند طرح آمریکا بذر تشکیل کشور فلسطینی را می‌پاشد و قدرت ارتش‌شان را محدود می‌کند. قطعنامه‌ای که قرار بود راهی به‌سوی صلح باشد، اکنون بیش از هرچیز تصویر یک استعمار نوین است که حتی اشغالگران را هم راضی نمی‌کند.

ماجرای زن وفاداری که خائن شد!
روزگاری شیفته ترامپ بود؛ مارجوری تیلور گرین، نماینده جمهوری‌خواه جورجیا؛ آن‌قدر وفادار که پس از پیروزی بایدن با ماسکی وارد کنگره شد که رویش نوشته بود: «ترامپ برنده شد.» او از معدود کسانی بود که به حرف ترامپ مبنی بر تقلب در انتخابات۲۰۲۰ ایمان داشت. اما وفاداری‌اش یک‌طرفه از آب درآمد؛ امروز همان مردی که دلباخته‌اش بود، یعنی رئیس‌جمهور آمریکا او را «دیوانه»، «غیرقابل‌اعتماد» و حتی «خائن» می‌نامد. گرین از ترامپ خواست اسناد کامل پرونده جفری اپستین منتشر شود. او باور دارد اپستین، قاچاقچی جنسی کودکان، برای اسرائیل کار می‌کرده و ترامپ تحت فشار لابی‌های اسرائیلی از حقیقت می‌گریزد.
همین ادعاها کافی بود تا ترامپ خشمگین شود و پشتیبانی‌اش را پس بگیرد و حتی قول داده از رقیب او حمایت کند. زنی که سال‌ها در خط مقدم جنبش ماگا (شعار ترامپ که می‌گوید آمریکا را دوباره بزرگ کنیم) می‌جنگید و یکی از وفادارترین چهره‌های ترامپیسم بود، در پرونده اپستین، برای احقاق حقوق قربانیان و افشاگری درباره نقش اسرائیل، از سوی رئیس‌جمهوری که روزی او را می‌ستود، طرد می‌شود.

اعتراف دیرهنگام بورل؛ اخلاق جایی در اروپا ندارد
در راهروهای باریک و شلوغ یک‌کنفرانس درباره فلسطین در پاریس، ناگهان صحنه‌ای رخ داد که هیچ‌کس انتظارش را نداشت: جعفر العلونی، شاعر و روزنامه‌نگار سوری روبه‌روی جوزف بورل ایستاد؛ مردی که نامش سال‌ها در قلب سیاست خارجی اروپا می‌درخشید، اما منتقدان او را به‌خاطر انتقادات دیرهنگام از اتحادیه اروپا و اسرائیل «سیاستمداری که همیشه دیر می‌رسد» می‌خوانند.
بورل عجله داشت؛ اما لحن مصرانه العلونی او را واداشت کنار بایستد. پرسش همان پرسشی بود که افکار عمومی ماه‌ها تکرار کرده بود:
چطور از محکوم‌کردن قاطع حماس و حمایت بی‌قیدوشرط از اسرائیل، به اتهام صریح «نسل‌کشی غزه» علیه تل‌آویو رسیدید؟
چهره بورل درهم رفت. انگار سال‌ها سکوت ناگفته را روی دوش می‌کشید. او از «عقده تاریخی اروپا» گفت؛ از سایه هولوکاست که هر نقدی بر اسرائیل را «جرم» می‌کند؛ از لابی‌هایی که سیاست را می‌چرخانند و از ناآگاهی عمیقی که حقیقت را زیر فرش می‌راند.
آنگاه مردی که روزی اروپا را «باغ» و جهان بیرونش را «جنگل» نامیده بود، اعترافی سنگین کرد:
اروپا همچنان با عینک استعمار به خاورمیانه می‌نگرد و اسرائیل را نماینده خود در منطقه می‌بیند؛ جایی که اخلاق، آخرین اولویت است.
در آن راهروی شلوغ ناگهان حقیقت روشن شد: تغییر بورل نه یک‌چرخش سیاسی، بلکه انفجار دیرهنگام یک حقیقت سرکوب‌شده بود.

۸۰ هزار نفر علیه یک امپراتوری
وقتی نتایج انتخابات آمریکا در نوامبر۲۰۲۵ منتشر شد، نگاه‌ها تنها به کاخ سفید دوخته نشد‌ بلکه به جایی معطوف شد که کمتر کسی انتظارش را داشت: شهرداری نیویورک؛جایی که زهران ممدانی، عضو سوسیالیست‌های دمکرات آمریکا روی صحنه آمد و با لبخندی آرام گفت: «دوران تازه آغاز شده.» همان لحظه بسیاری فهمیدند کابوس قدیمی ترامپ دوباره زنده شده است.
سوسیالیست‌های دمکرات آمریکا (DSA)، با بیش از ۸۰هزار عضو فعال در هر ۵۰ایالت، امروز بزرگ‌ترین سازمان چپ کارگری ایالات متحده است؛ سازمانی که ریشه‌اش به دوران یوجین دبس می‌رسد؛ نامی که ممدانی در شب پیروزی با افتخار بر زبان آورد.
DSA خواهان پایان سرمایه‌داری و جایگزینی آن با سوسیالیسم دمکراتیک است؛ مدلی که «قدرت را از شرکت‌های بزرگ پس می‌گیرد و به مردم عادی بازمی‌گرداند».

دبیرکل حزب‌الله لبنان: به دشمن نه بگویید
شیخ نعیم قاسم در سخنرانی به مناسبت نخستین سالگرد شهادت ‌محمد عفیف النابلسی، مسئول سابق رسانه‌ای حزب‌الله لبنان گفت که لبنان باید با عزت، آزاد و مستقل و عاری از هرگونه قیمومیت خارجی باشد. مهم‌ترین بخش‌های سخنان دبیرکل حزب‌الله به شرح ذیل است:
مقاومت اقدامی برای بیرون‌راندن اشغالگر است و علیه دشمن اسرائیلی صورت می‌گیرد.
این اشتباه است که برخی برای خدمت به پروژه اسرائیل تلاش کنند. مشکل تجاوز است، نه مقاومت، نهادهای دولتی یا ارتش لبنان.
استقرار نیروهای اسرائیلی در جنوب رودخانه لیتانی‌ با وجود تجاوز، امتیاز‌دادن به این رژیم محسوب می‌شود.
(ای دولتمردان لبنانی) سعی کنید براساس حقوق لبنان به دشمن «نه» بگویید.
وقتی فرستادگان بین‌المللی با ما ملاقات می‌کنند، می‌گویند شما حق دارید، اما اسرائیل متجاوز است و آمریکا از آن حمایت می‌کند.
اگر می‌خواهید بزرگ‌ترین مصیبت‌هایی ‌که لبنان را گرفتار کرده است بشناسید، به‌دنبال آمریکا باشید. آمریکا زندگی مردم لبنان را ویران می‌کند.
ارکان فساد مالی و سیاسی در لبنان مهره‌هایی در دست آمریکا هستند که آمریکا از آنها حمایت مالی می‌کند.

۲۵ کشور، ۳۲۳ محموله، یک فاجعه
درحالی‌که کودکان غزه در میان دود و خاکستر جان می‌دادند، ۲۵ کشور بی‌هیچ تردیدی سوخت جنگ اسرائیل را تأمین می‌کردند؛ سوختی که هر قطره‌اش باعث ادامه پرواز جنگنده‌هایی بود که بر سر مردم بی‌پناه بمب می‌ریختند.
براساس گزارش اویل‌چنج اینترنشنال، در 2 سال گذشته ۳۲۳ محموله حامل ۲۱.۲ میلیون تن نفت خام و فرآورده‌های نفتی راهی اسرائیل شده است؛ آن هم درست در اوج جنایاتی که جهان را تکان داد. از میان این محموله‌ها، ۷۰ درصد نفت خام از آذربایجان و قزاقستان آمده است؛ 2 کشوری که در تمام این مدت، در سکوت کامل نقش‌شان را در ماشین جنگی اسرائیل پنهان کردند. نفت آذربایجان از خط لوله باکو–تفلیس–جیحان به ترکیه می‌رسد و از آنجا، با برچسب زیبا اما فریبنده «BTC آذربایجان» بارگیری می‌شود و نفت قزاقستان، از مسیر خط لوله خزر و تحت عنوان «مبدا روسیه» به تل آویو عرضه می‌شود.

ژاپن زیر تیغ تعرفه‌ها؛ نخستین سقوط پس از 6فصل
وقتی متحدت دستت را می‌گیرد، انتظار داری بلندت کند؛ اما ترامپ دست ژاپن را گرفت و اقتصادش را پایین کشید!
این خلاصه سرنوشت سومین اقتصاد بزرگ جهان در 3ماه منتهی به سپتامبر است؛ جایی که داده‌های رسمی دولت ژاپن نشان داد اقتصاد این کشور نزدیک به ۲ درصد کوچک شده؛ نخستین انقباض پس از 6 فصل رشد متوالی.
همه‌چیز از جایی آغاز شد که تعرفه‌های سنگین ترامپ مثل پتک بر سر صادرات ژاپن فرود آمد. خودروسازانی که تا دیروز ستون فقرات تجارت ژاپن بودند، حالا با کاهش شدید حمل‌ونقل و بازگرداندن محموله‌های صادراتی مواجهند. بسیاری از شرکت‌ها برای زنده ماندن حتی ناچار شدند قیمت‌ها را پایین بیاورند تا اثر تعرفه‌ها را خنثی کنند.
در 3‌ماه سوم، تولید ناخالص داخلی ژاپن سالانه ۱.۸ درصد کاهش یافت؛ رقمی کمتر از پیش‌بینی‌ها، اما به اندازه‌ای نگران‌کننده که بانک مرکزی ژاپن آن را در تصمیم‌گیری‌های آینده درباره نرخ بهره لحاظ کند. این بحران نتیجه مستقیم توافقی است که در سپتامبر بین آمریکا و ژاپن امضا شد: تعرفه پایه ۱۵ درصد روی تقریباً تمام کالاهای وارداتی ژاپن، ۲۷.۵درصد روی خودرو و ۲۵ درصد روی بیشتر کالاها. در ظاهر «توافق تجاری»  اما در عمل، فشار اقتصادی بر متحدی که حالا بهای سیاست‌های تجاری ترامپ را می‌پردازد.

یانکی‌های تایر دزد
ماشینی که روی آجرها در کنار خیابان رها شده‌ و هیچ‌کدام از 4 لاستیک آن وجود ندارد. تصویر اینگونه ماشین‌های بدون لاستیک رها شده در خیابان این روزها به کرات در برخی شهرهای آمریکا دیده می‌شود و زنگ خطر افزایش سرقت لاستیک و وسایل جانبی خودروها به صدا در آمده است.
پلیس منطقه مدیسون هایتس در ویرجینیای آمریکا گزارش داده است که طی چند روز گذشته ده‌ها مورد سرقت لاستیک خودرو گزارش شده که در نوع خود بی‌سابقه است. جالب است که ان.بی.سی نیوز همزمان گزارش داده است که این روزها بازار قفل‌ لاستیک و رینگ در بسیاری از مناطق آمریکا پررونق است و این موضوع نشان می‌دهد که سرقت لاستیک خودرو در آمریکا یک مشکل فراگیر است.
آمارها نشان می‌دهد که از هر 4 آمریکایی، یک نفر (یا ۶۴میلیون نفر) در برهه‌ای از زندگی خود با سرقت روبه‌رو شده و ۹ میلیون بزرگسال تنها در 3‌ماه گذشته با سرقت اشیای خود روبه‌رو بوده‌اند. سارقان آمریکایی همچنین طی یک سال گذشته ۸.۲ میلیارد دلار بسته پستی را به سرقت برده‌اند که ارزش هر بسته دزدیده شده به‌طور متوسط حدود ۲۲۲ دلار بوده است. ایالت‌های کنتاکی، داکوتای شمالی، نبراسکا، آیووا و آلاسکا بالاترین میزان سرقت را تجربه کرده‌اند.