لباس کردی بر تن دانشآموزان
دبستان «مولوی» جوانرود این روزها با لباس فرم کردی چهره تازهای گرفته است
مجید جباری | روزنامهنگار
دبستان «مولوی» در جوانرود این روزها چهره تازهای گرفته است؛ تصویر متفاوت از مدرسهای که برای نخستین بار در منطقه پوشش کردی را بهعنوان لباس فرم مدرسه برگزیده است و دانشآموزان با لباس کردی در صفهای منظم میایستند.
این تصمیم با استقبال گسترده خانوادهها روبهرو شد و از آن بهعنوان تلاشی برای نزدیکتر شدن آموزش به فرهنگ بومی یاد میشود. در روزهایی که همسانسازی پوشش در مدارس رنگ و بوی بومیگرایی را کمرنگتر کرده، این اقدام کوچک واکنشهای گسترده و مثبتی را در میان مردم کردستان و کرمانشاه بهدنبال داشته است.
زنده شدن فرهنگ در نسل جدید
مادر یک دانشآموز کردستانی از تجربه شخصی خود میگوید که چگونه لباس میتواند نقش احیاکننده فرهنگ را در نسل جدید ایفا کند: «سالهاست فرزندانم با لباسهای فرم خشک و تکراری به مدرسه میروند، ولی همیشه دلم میخواست بچهها با لباسی مدرسه بروند که به آن حس تعلق داشته باشند.»
افسر تازهمولود درگفتوگو با همشهری ادامه میدهد: «لباس کردی علاوه بر زیبایی بسیار راحت است، بهویژه این لباسها برای تحرک و بازی بچهها خیلی مناسبتر از لباسهای فرم معمول است. بهنظرم مدرسه مولوی کار بزرگی کرده، چون بچهها وقتی لباس کردی میپوشند انگار با تاریخ و ریشههای خودشان به مدرسه میروند و این بهمعنای همراه شدن آموزش با احساس تعلق است.»
او میگوید: «در کرمانشاه و کردستان لباس مردانه تقریبا یکسان است، اما لباس زنانه بسته به شرایط آبوهوایی تفاوتهایی دارد.»
میراث فرهنگی بر تن کودکان
در سوی دیگر ماجرا آموزش و پرورش نیز نگاهی مثبت به این طرح دارد. مدیرکل روابطعمومی آموزش و پرورش کرمانشاه در اینباره میگوید: «لباس کردی نماد اصالت و هویت منطقه و میراث ارزشمندی است که از نسلهای گذشته مانده و ما باید آن را حفظ کنیم. در سالهای اخیر پوشیدن لباس سنتی میان نسل جوان کمتر شده و یکی از اهداف آموزش و پرورش زنده نگهداشتن همین اصالتهاست.» جهانگیر آقایی در گفتوگو با همشهری با یادآوری اینکه باید به تنوع فرهنگی شهرها نیز توجه داشت، میافزاید: «خانوادههایی از مناطق دیگر هم در جوانرود و دیگر شهرهای کردنشین زندگی میکنند. ممکن است برخی تمایلی به پوشیدن لباس کردی نداشته باشند، اما میتوان برای این موضوع هم چاره اندیشید تا نظم مدرسه حفظ شود و احترام به فرهنگهای مختلف از بین نرود.»
لباس؛ روایتگر تاریخ و هویت
یک شهروند جوانرودی این تصمیم را فراتر از انتخاب پوشش میداند و معتقد است: «وقتی کودکان از همان سالهای ابتدایی مدرسه این لباس را میپوشند، در واقع با فرهنگ خودشان بزرگ میشوند و این بهمعنای زنده نگهداشتن میراث در سادهترین شکل ممکن است.» جمیل محمدی میگوید: «طرح مدرسه مولوی الهام گرفته از پوشش آبا و اجدادی مردمان این سرزمین است. فرمها متناسب با نیاز کودکان طراحی شده تا سبک، راحت و هماهنگ با فضای آموزشی باشد. بچهها واقعا با ذوق آن را میپوشند و همین مهمترین نشانه موفقیت طرح است.» محمدی به جنبه اقتصادی و کارکرد لباس کردی نیز اشاره و اظهار میکند: «دوخت لباس کردی نسبت به لباس رسمی مدارس ارزانتر است و دوام بیشتری دارد. از نظر راحتی هم برای تحرک و بازی دانشآموزان بسیار مناسبتر است.»