دعوت به مهمانی قجری

فاطمه عباسی | روزنامه‌نگار

سال‌هاست که صدای کالسکه در خیابان‌های سنگفرش‌شده نمی‌پیچد و دیگر کسی برای تماشای شهر از بالای شمس‌العماره بلیت نمی‌خرد، اما روح یک دوران هنوز در کالبد این شهر زنده است؛ دورانی که تهران را از یک روستای کوچک به پایتختی پرماجرا تبدیل کرد. این روح، در آجرهای سرخ عمارت مسعودیه، در انعکاس هزارتکه‌ آینه‌های کاخ گلستان و در آبی فیروزه‌ای کاشیکاری خانه‌های تاریخی، جا خوش کرده است. امروز، در سالروز پایان رسمی حکمرانی سلسله‌ قاجار که این بناها را به پا کرد، بهترین بهانه است تا فارغ از هر قضاوتی درباره کارنامه آنها، در خیابان‌های پایتخت قدم بزنیم و این یادگارها را دوباره ببینیم. اینها فقط آجر و سنگ نیستند؛ شناسنامه مصور تهران‌اند. داستانی از یک‌گذار تاریخی پرکشمکش که امروز بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت ماست و در همهمه‌ زندگی مدرن، هنوز صبورانه تاریخ را برایمان روایت می‌کنند. در این گزارش، سفری به تعدادی از این نشانی‌های ماندگار خواهیم داشت.