قیام‌های دخترانه: ستون‌های هویت ایرانی-اسلامی

دوره پهلوی اول
  نقشه اصلی: اروپایی‌سازی هویت زن ایرانی
     کشف حجاب (۱۹۳۶ / ۱۳۱۴): رضاشاه به تقلید از آتاتورک در ترکیه، دستور داد زنان باید بدون حجاب در ملأعام ظاهر شوند.
    مدارس و دانشگاه‌های دولتی برای دختران: دولت مدارس دخترانه را توسعه داد تا «زن مدرن کارمند» بسازد.
    نمایش زن به‌عنوان نماد مدرنیته شاهنشاهی: در جشن‌ها، نمایش‌ها و رسانه‌های وابسته به دولت، زنان بی‌حجاب به‌عنوان «پیشرفته» معرفی شدند.

دوره پهلوی دوم 
   نقشه اصلی: همسان‌سازی فرهنگی با غرب و تبدیل زن به ابزار مدرنیزاسیون
    استفاده تبلیغاتی از زن در فرهنگ مصرفی: رسانه‌ها، سینما و تبلیغات تجاری غربی با حمایت حکومت گسترش یافت و «زن مدرن شهری با الگوی غربی» را به نمایش گذاشت.
   نقش سیاسی ـ اقتصادی: شاه برای نمایش مدرنیته ایران، زنان را وارد پارلمان کرد‌(انتخابات ۱۹۶۳) و حضور نمادین داد. البته که این بیشتر یک «ویترین سیاسی» بود. این انقلاب بود که نقش حقیقی به زنان داد و با حفظ هویت اسلامی ایرانی زنان را وارد عرصه‌های مختلف اجتماع کرد.
   غرب در این دوره شدیدا از این روند حمایت کرد، چون «زن مدرن ایرانی» را نشانه نزدیکی ایران به بلوک غرب می‌دانست.

دوره قاجار
    با ورود مبلغان و مدارس دخترانه غربی، نخستین تلاش‌های سیستماتیک برای تغییر هویت اجتماعی دختران ایرانی دیده شد (آموزش به سبک غربی، پوشش متفاوت، ازدواج دیرتر، نقش اجتماعی فعال‌تر).

پس از انقلاب اسلامی تا امروز
    غرب دیگر مستقیما سیاستگذار نبود، اما با ابزار رسانه، نهادهای بین‌المللی و فشارهای سیاسی ـ حقوق بشری، نقشه‌های غرب برای زنان ایران دنبال شد.
      دهه60: غرب به بهانه اجرای قانون حجاب، این را ابزار تبلیغاتی علیه جمهوری اسلامی کرد.
     دهه‌های70 و 80: رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور به شکل ویژه «زن آزاد غربی» را به‌عنوان الگو تبلیغ می‌کردند.
     دهه 90:
     شبکه‌های اجتماعی: پروژه‌هایی مثل «آزادی‌های یواشکی» و کمپین‌های رسانه‌ای حمایت غربی داشتند تا دختران ایرانی را به برداشتن حجاب تشویق کنند.
     اعتراضات زن، زندگی، آزادی: رسانه‌های غربی این اعتراضات را به‌عنوان جنبش «رهایی زن ایرانی» بازتاب گسترده دادند و از آن برای فشار بیشتر علیه جمهوری اسلامی و تغییر هویت زن ایرانی استفاده کردند.
     در این دوره غرب مستقیما «نقشه سیاسی ـ رسانه‌ای» برای زنان ایران داشت: تبدیل موضوع «زن و دختر ایرانی» به ابزار اصلی فشار نرم علیه جمهوری اسلامی.