10سالی می‌شود که پای مجردها به سایت‌های همسریابی رسمی باز شده است تا آنهایی که از مسیرهای حاضر در دنیای واقعی نتوانسته‌اند نیمه‌گمشده خود را پیدا کنند، با تکیه بر سایت‌های همسریابی دست به انتخاب بزنند. این سایت‌ها که با نام‌های مختلف همسریابی و همسان‌گزینی معروف هستند از همان ابتدا با اما و اگرهایی همراه بوده‌اند.
برخی ماهیت این سایت‌ها را بیشتر نزدیک به همان سایت‌ها و گروه‌های مگویی می‌دانستند که در فضای مجازی ادوار مختلف، فعالیت خود را در زمینه صیغه‌یابی پیش می‌بردند، اما این نقد دوستانه همواره به حاشیه رانده شده است. مسئولان وزارت ورزش و جوانان در هر دوره‌ای تلاش کرده‌اند که با ارائه آمار سایت‌های رسمی، دست به رد انتقادها بزنند.
حالا که این سایت‌های همسریابی رسمی، سردی و گرمی روزگار را چشیده‌اند، هنوز هم رد درگیری آنها با مراکز غیررسمی در صحبت‌های مسئولان آشکار است؛ درست مانند آخرین اظهارنظر بهمن عبدی، مدیرکل توسعه اجتماعی وزارت ورزش و جوانان. این مدیر در صحبت‌هایش در مورد تعداد مراکز همسان‌گزینی مجوزدار، گریزی هم به جولان مراکز غیرقانونی و سودجو زد: « ۲۲۵مرکز همسان‌گزینی دارای مجوز در حال فعالیت هستند که متأسفانه در این بین، برخی از افراد سودجو اقدام به فعالیت‌های غیرمجاز می‌کنند که این فعالیت‌ها بیشتر به‌صورت مجازی است. »
همزمانی ارائه این هشدار از سوی وزارت ورزش و جوانان با گزارش‌هایی در مورد تله‌کانال‌ها و سایت‌های فاقد مجوز که زیر سایه سایت‌های رسمی و مجوزدار فعالیت می‌کنند، باز هم زنگ خطر را برای مخاطبان چنین بستری به صدا درآورده است. واقعیت این است که هشدار مکرر پلیس فتا در مورد سایت‌های غیرمجاز همسریابی و تلاش مسئولان وزارت ورزش و جوانان برای معرفی سایت‌های رسمی نشان می‌دهد که با وجود تمام برنامه‌ریزی‌ها و دستورالعمل‌ها، این سایت‌های همسان‌گزینی نتوانسته‌اند میاندار شوند؛ به‌عبارت دیگر مانور پرقدرت کانال‌های متخلف با نام صیغه‌یابی، همسرگزینی و... نشان می‌دهد که «از قضا سرکنگبین صفرا فزود» و سایت‌های همسریابی رسمی که قرار بود آشفته‌بازار این حوزه را سامان بدهند، به راهی برای سوءاستفاده نام و نشانشان از سوی متخلفان تبدیل شده‌اند.
سایت‌های همسان‌گزینی؛ راه‌حل یا دردسر؟
در همینه زمینه :
