اميرمحمد يعقوب‌پور-روزنامه‌نگار
یکی از پرتکرارترین نقدها در مورد عملکرد کیفی تیم ملی، مربوط به ضعف در ساختار دفاعی این مجموعه می‌شده است. انواع و اقسام گل‌هایی که تیم ایران از ضعیف‌ترین رقبای آسیایی دریافت می‌کند، به‌شدت مایه نگرانی شده و پرواضح است که چنین ساختاری مقابل حریفان قدرتمندتر می‌تواند به کابوس تمام‌عیار فوتبال ایران تبدیل شود.
از ضعف مدافعان اگر بگذریم، حتما باید به کیفیت نازل دروازه‌بان‌های تیم ملی هم اشاره کنیم. علیرضا بیرانوند این اواخر به‌شدت افت کرده بود و نقش خیلی مهمی در ثبت آمار وحشتناک «11گل خورده در 10بازی اخیر» داشته است. حالا هم که بیرو محروم شده، پیام نیازمند به‌عنوان یکی از گزینه‌های جانشینی او، عملکرد انتقادبرانگیزی داشته است. دروازه‌بان جدید پرسپولیس که طی سال‌های اخیر یکی از گران‌ترین فوتبالیست‌های لیگ هم بوده، در 3بازی ابتدایی جام کافا فقط یک کلین‌شیت مقابل هندوستان داشته. در بازی با افغانستان ما گل اول بازی را در حالی از حریف دریافت کردیم که نیازمند در موقعیت تک‌به‌تک مغلوب شد و شاید آنجا گناه خط دفاعی بیش از گلر بود. داستان بازی با تاجیکستان اما فرق داشت. گل اول که اساسا روی اشتباه فاحش خود پیام و ناتوانی او در مهار یک توپ ساده به ثمر رسید و روی گل دوم هم اشتباه دسته‌جمعی دروازه‌بان و مدافعان تیم ملی منجر به فروپاشی دروازه ایران شد.
بدون تعارف عملکرد نیازمند در تورنمنت سطح پایین کافا اصلا خوب نبوده و خودش هم این مسئله را می‌داند. از آن سو حسین حسینی هم به‌دلیل مصدومیت حضور در این مسابقات را از دست داد، هرچند در رده باشگاهی عملکرد سینوسی او انتقادات فراوانی به‌دنبال آورده است. مجموعه این مسائل نشان می‌دهد حساس‌ترین نقطه زمین تیم ایران به‌شدت آسیپ‌پذیر است. در کنار همه مصائب و مشکلات، فعلا نیازمند یک گلر مطمئن هم هستیم که پیدایش نمی‌کنیم!
به یک گلر مطمئن نیازمندیم!
بعد از نمایش‌های ضعیف بیرانوند در ماه‌های گذشته، حالا عملکرد پیام هم چنگی به دل نمی‌زند
در همینه زمینه :
