یک عمر زیستن با موسیقی

احمد پژمان، آهنگساز پرآوازه و از چهره‌های اثرگذار موسیقی ایران‌ روز جمعه ۷شهریور۱۴۰۴ در ۹۰سالگی در لس‌آنجلس درگذشت. پژمان در سال۱۳۱۴ خورشیدی در شهر لار ‌زاده شد. او از نوجوانی آموزش موسیقی را آغاز کرد و در تهران نزد استادانی چون حشمت سنجری و حسین ناصحی‌درس‌گرفت. سپس برای ادامه تحصیل به آکادمی موسیقی وین رفت و نزد استادان برجسته‌ای چون توماس کریستیان داوید و آلفرد اوهل آهنگسازی را فراگرفت. پس از بازگشت به ایران، اپراهایی همچون «جشن دهقان»، «دلاور سهند» و «سمندر» را نوشت که در تالار رودکی روی صحنه رفتند. پژمان بعدها برای تکمیل تحصیلات خود به دانشگاه کلمبیا در آمریکا رفت و تجربیات تازه‌ای در موسیقی مدرن کسب کرد. نام احمد پژمان در حافظه بسیاری از دوستداران هنر با موسیقی فیلم پیوند خورده است. نخستین کار سینمایی او «شازده‌احتجاب»(۱۳۵۳)‌ به کارگردانی بهمن فرمان‌آرا بود و پس از آن موسیقی فیلم‌های شاخصی چون «سایه‌های بلند باد»، «بوی کافور، عطر یاس»، «خانه‌ای روی آب» و «یک بوس کوچولو» را برای فرمان‌آرا ساخت. همکاری او با مجید مجیدی نیز آثاری ماندگار همچون «باران» و «بید مجنون» را رقم زد. در تلویزیون ساخت موسیقی سریال‌های محبوبی مانند «دلیران تنگستان» و «سمک عیار» از او به یادگار مانده است. پژمان در طول زندگی حرفه‌ای خود برای بیش از ۲۷فیلم و سریال موسیقی نوشت و جوایز مهمی از جشنواره فیلم فجر و دیگر رویدادهای هنری دریافت کرد.
اما میراث احمد پژمان تنها به سینما محدود نمی‌شود. او در کنار موسیقی فیلم، آثار متنوعی در ژانرهای کلاسیک و صحنه‌ای خلق کرد؛ از اپرا و باله گرفته تا سمفونی، اوراتوریو و قطعات ارکسترال. آثاری چون «ناگهان رستخیز» (پوئم سمفونیک)، «خاطرات فردا»، «سراب» و «سایه‌های خورشید» بخشی از کارنامه غیرسینمایی او هستند.