رفيق ناباب؛ هوش مصنوعی

فهیمه طباطبایی، روزنامه‌نگار

روايات استفاده‌هاي عجيب و غريب از هوش مصنوعي آنقدر زياد شده كه فكر مي‌كني قبل از آن، آدم‌ها چطور زندگي مي‌كردند و امورات روزمره و شخصي را جلو مي‌بردند؛ از سپردن برگه آزمايش به هوش مصنوعي و گرفتن جواب و پيشنهاد دارويي از آن گرفته، تا دادن قد و وزن و سن و گرفتن رژيم غذايي؛ از نحوه مواجهه با نوجوان سركش تا اينكه كادوي تولد براي دوستم چه بخرم يا چطور بچه را از پوشك بگيرم و.... مخلص كلام اينكه اضافه شدن پديده هوش مصنوعي به زندگي مردم، كم‌كم در حال گرفتن جاي خيلي چيزهاست و اين خودش ترسناك و حتي خطرناك به نظر مي‌رسد.
بدترينش همين پديده جايگزيني هوش مصنوعي به جاي پزشك است و مراجعه دائم به آن براي درمان. كاري كه قبلا عده‌اي با جست‌وجو در گوگل مي‌كردند و در دام تشخيص اشتباه و وحشتناك آن مي‌افتادند، حالا در قالب راحت‌تري دنبال مي‌شود يا حرف زدن با هوش مصنوعي به جاي خانواده و دوستان و رجوع مكرر به آن براي گفتن و شنيدن كه تمايل به همزيستي و معاشرت روزانه را كم مي‌كند. 
قرار بود هوش مصنوعي زندگي ما را بهتر كند و علم ما را در كمترين زمان ارتقا دهد و دستياري باشد براي خواندن و فهميدن سريع‌تر و بهتر اما حالا دستياري 24‌ساعته شده كه قدرت تفكر و تحليل و چالش كردن با موضوعات ريز و درشت را از ما گرفته و اتفاقا ما را تبديل به روبات فرمانبرداري كرده كه فقط چشم به دستور او داريم. به قول دوست مشاوري، اي‌كاش حواسمان باشد اين يكي مثل اينستاگرام و تيك‌تاك و ایکس(توييتر) و يوتيوب ما را در دام فاصله گرفتن از دنياي واقعي نيندازد.