نقش ارتباط با فرهنگ عاشورا در جنگ ایران و اسرائیل

امام حسین: «انی لا أری الموت الا سعاده و الحیاه مع الظالمین الا برما»؛ مرگ را جز سعادت نمی‌بینم و زندگی با ستمگران را چیزی جز ننگ نمی‌دانم.
  دشمن تصور می‌کرد‌ با فشار و تهدید می‌تواند ملت ایران را به زانو درآورد؛ اما ملت همانند سیدالشهدا، در شرایط اضطرار بمباران و تهدید، میان ذلت و عزت، راه عزت را برگزید.

در کربلا با وجود گرسنگی و تشنگی و بستن آب، اما یاران حسین استقامت کردند.
  در این جنگ هم با وجود همه فشار‌های اقتصادی، کمبود‌ها و مشکلات معیشتی، مردم ایران تسلیم دشمن نشدند و با رشادت و ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌ها ایستادند.

حضرت ابوالفضل(ع) در مقابل امان‌نامه عمر سعد فرمودند: ما نیازی به این امان‌نامه نداریم؛ امان خدا از امان ابن‌مرجانه بهتر است.
  سرداران و مقامات سیاسی و لشکری ما نیز در روز اول جنگ در مقابل تلفن‌های دشمن جهت تسلیم‌شدن و پر‌کردن فیلم علیه نظام، جواب منفی دادند.

یاران امام حسین(ع) به‌صورت جمعی در شب عاشورا آمادگی خود را در دفاع از ولی الهی نشان دادند و این وحدت و همبستگی عامل مهمی در تحقق اهداف الهی است.
  وحدت مردم ایران نیز عامل مهمی در پیروزی اخیر است.

قصه طلایی عاشورای حسینی، پیام‌رسانی حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) است که با روایت صحیح از صحنه نبرد، شکست ظاهری را به پیروزی معنوی بدل کردند.
  بازماندگان حملات، مجروحان سلامت، مادران شهدا و فرماندهان میدان، هر یک زبان روایت حقیقت شدند و رسانه‌های بومی و ملی با آموزه عاشورایی، پیام مقاومت، صبر و امید را بر امواج ناامیدی روایت کردند؛ گویی هر خانه ایران به حسینیه روایت فتح بدل شد.

مظلومیت طفل 6ماهه که خونخواری دشمنان و مظلومیت عاشوراییان را اثبات کرد.
  کشتن کودکان بی‌گناه ‌و زنان و مردم عادی‌ نیز سند مظلومیت ایران و جبهه مقاومت ‌و خود عامل بیداری دیگران شد.

عبدالله‌بن حسن، یتیم 5ساله امام حسن که دست خودش را مقابل شمشیر گرفت تا به بدن امام حسین اصابت نکند و بر سینه امام حسین شهید شد.
  سرداران و دانشمندان شهید ما نیز تا فدا کردن جانشان پای آرمانشان ماندند.

قاسم‌بن حسن، یتیم 13ساله امام حسن که مرگ برایش از عسل شیرین‌تر است. 
  توجه به مرگ، ترس و هراس را از نفوس می‌برد و توان مقابله با دشمن را افزایش می‌دهد. سرداران و شهدا با این روحیه، در مقابل اسرائیل ایستادند.

رقیه دختر 3ساله امام که در واقعه خرابه شام، رذالت یزید را نشان داد.
  خانم امامی با روحیه استقامت، رذالت اسرائیل در حمله به صداو‌سیما را نشان داد. حمله به آمبولانس و بیمارستان و زندان‌ نیز رذالت دیگری از دشمن بود.

در کربلا اسوه صبر و رضا و توکل در خانواده امام و یارانش دیده شد.
  در روزهای بی‌تابی و اضطراب ملت ایران نیز، امید و آرامش به مدد الهام از صبر زینب‌گونه و سیره سجاد(ع) در دل جامعه نشاند. مادران شهدا و مجروحان، با شکیبایی عجیب، همپای زنان کربلا، به جامعه تثبیت و امید تزریق کردند و فقدان عزیزان، ویرانی‌ها، فشار اقتصادی و تهدیدهای روانی‌ را عاشورا‌گونه تحمل کردند.

امام حسین(ع): «لا یحل لمسلم أن یرای ظلم اخاه و لا یغضی دون ذلک»؛ هیچ مسلمانی شایسته نیست در برابر ستم بر برادران خود سکوت کند یا از آن نادیده بگذرد.
  ملت ایران، میراثدار این آموزه، مرز میان ترسو بودن و آزادگی را، بار دیگر معین کردند و در مقابل حمله به هموطنان، جانانه ایستادگی ‌و با زبان و عمل دفاع کردند.