رنج و سرمستی

هفته دوم لیگ ملت‌های والیبال هفته خوبی برای تیم ملی ایران بود. این تیم که از هفته اول در برزیل فقط یک پیروزی مقابل اوکراین داشت، هفته دوم را با شکست‌دادن صربستان میزبان آغاز کرد، در ادامه یک پیروزی از آرژانتین گرفت، یک باخت هم به آلمان داد و دیروز هم در آخرین بازی این هفته، هلند را در بازی 5سته برد. 6بازی 2هفته اول 12امتیاز برای ایران داشت و حالا باید منتظر هفته سوم ماند و دید تیم می‌تواند به امتیازات بیشتری برسد یا نه. لهستان میزبان، چین، فرانسه و بلغارستان حریفان هفته سوم تیم پیاتزا هستند؛ هفته‌ای که از 25تیر آغاز می‌شود. فعلا تلاش اصلی ایران برای ماندن در لیگ و احیای تیم است. دیروز بعد از شکست‌دادن هلند، امیدها برای ماندن زیاد شد و اگر تیم بتواند هفته آخر هم چند امتیاز بگیرد، می‌تواند خوش‌بین‌ باشد و از سقوط جان سالم به در ببرد. تیم ایران روی خرابه‌هایی که چندسالی است روی هم تلنبار شده، خودش را می‌سازد و به‌خاطر همین است که بعضی‌‌جاها ‌کم می‌آورد. چه در بازی دیروز با هلند و چه در بازی با آلمان، توانایی تیم در حدی بود که بتواند حداقل در 4ست پیروز میدان باشد اما روحیه پایین بازیکنان و بی‌اعتمادی آنها به‌ خودشان کار دستشان داد. حالا اینکه تیم جوان شده و پیاتزا هم در نخستین تورنمنت تیم را هدایت می‌کند، بی‌تأثیر نیست. به هر حال، حسرت امتیازاتی که در این دو بازی آخر از دست رفت، به دل هواداران ماند و داغ دلشان تازه شد که چرا در این چند سال گذشته تیم ملی سرمربی کاربلد نداشت تا امروز بین ماندن و سقوط دست‌وپا نزند.