کاروان افتخار

تهران، در دومین روز از ماه محرم و در گرماي هفتم تير 1404، میزبان میلیون‌ها ایرانی سوگوار شهدای اقتدار ایران بود که از ساعات اولیه صبح از چهار سوی شهر خود را به میدان انقلاب رسانده بودند تا در یکی از باشکوه‌ترین آیین‌های بدرقه پیکرهای پاک شهیدان این مرزوبوم شرکت کنند؛ از شهيده زهرا برزگر كه همراه با پیکر سردار شهید اميرعلي حاجي‌زاده، تشييع شد تا خانواده شهداي باقري و طهرانچي كه مظلومانه بين شهدا قرار داشتند. تهران به سبك و سياق دهه 60 بوي شهادت گرفته بود و مردم نمي‌دانستند بر  پيكر كدام شهید گريه و سوگواري كنند؛ بر پيكركودك خردسال يا دانشمند هسته‌اي؟ پيكر سرداران نظامي يا زنان و دختران جواني كه بين شهدا بودند. بر پيكر خانواده ساداتي يا پيكر سردار رشيد و پسرش. دیروز پيكر 60 شهيد روي دوش ايران بود.

پیمان تاریخی با شهدای اقتدار ایران
حضور میلیونی سوگواران حسینی در آیین تشییع پیکر مطهر شهدای اقتدار ایران در دومین روز از‌ماه محرم، یک‌بار دیگر اوج وفاداری ایرانیان به مقام شامخ شهدا در مقاطع مختلف تاریخی به‌ویژه تاریخ معاصر را نشان داد و اهمیت این حضور باشکوه در این مقطع تاریخی حساس را بار دیگر یادآوری کرد. اهمیت این موضوع بیشتر از آن جهت است که در جنگ 12روزه اخیر که رژیم جعلی صهیونیستی جنگ ناخواسته‌ای را به نظام جمهوری اسلامی ایران تحمیل کرد و تعدادی از سرداران و دانشمندان هسته‌ای کشور را به شهادت رساند، برخی رسانه‌های غربی کوشیدند، شهادت تعدادی از سرداران و همچنین دانشمندان هسته‌ای کشور را به منزله وقفه در امور نظامی و هسته‌ای کشور معرفی کنند و جو مسموم یأس و ناامیدی را بین مردم رواج دهند، اما صلابت و تدبیر بموقع مقام معظم رهبری در انتخاب و انتصاب مقام‌های جایگزین و حمایت و همدلی مردم که اوج آن را در آیین تشییع پیکر مطهر شهدای اقتدار ایران دیدیم، بار دیگر نشان داد که شهادت در فرهنگ شیعه، نه‌تنها پایان راه نیست، بلکه به منزله آغاز راه تازه‌ای در مسیری متعالی است. به برکت همین نگاه متعالی شیعه به فرهنگ شهادت است که با برگزاری باشکوه آیین تشییع پیکرهای مطهر شهدای اقتدار ایران، بار دیگر حرکت و پویایی به فضای روزهای بعد از جنگ در چند روز گذشته، بازگشت و مسیر میدان انقلاب تا میدان آزادی که برای برگزاری آیین تشییع پیکرهای شهدای اقتدار ایران تعیین شده بود، به محلی پرتکاپو و امیدآفرین بدل شد و فریادهای حماسی مردم به آسمان برخاست و شهر بار دیگر مهیای کار و زندگی و سازندگی شد. این رویکرد حماسی و امیدآفرین ریشه در گذشته‌های دور تاریخ تشیع دارد؛ چرا که بسیاری از آیین‌ها در مکتب تشیع کارکردهای متنوعی دارند و یکی از آنها، همین آیین تشییع پیکر مطهر شهداست که از صدر اسلام تا به امروز به اشکال گوناگون در فرهنگ‌های جوامع شیعی جهان رایج بوده و هست. با توجه به اینکه در فرهنگ تشیع، شهید جایگاه والایی دارد و به‌عنوان کسی که جان خود را در راه خدا و دفاع از حق فدا کرده، مورد تکریم و احترام است، شرکت در مراسم تشییع پیکر مطهر شهدا هم از منزلت خاصی نزد شیعیان برخوردار است و بسیاری از مردم سعی می‌کنند در آیین تشییع پیکر مطهر شهدا حضور پررنگی داشته باشند. آنها با شرکت در این آیین معنوی و حماسی، به بازسازی روحیه زخم‌خورده خود از ترکش‌های گوناگون جنگ می‌پردازند و با شهیدانی که پیکرهای مطهرشان را بدرقه می‌کنند پیمان می‌بندند که راه و آرمان‌های مقدس‌شان را ادامه دهند و این همان پویایی و پیوستگی در جوامع شیعی است که انقطاع ندارد و همواره در جریان است. در پایان، مردان و زنانی که از آیین تشییع پیکر مطهر شهدا به خانه و بطن زندگی برمی‌گردند، مانند ققنوسی هستند که از خاکستر جنگ برخاسته‌اند تا با امید و ایمان به نصرتِ الهی، جامعه را به سمت پویایی و سازندگی هر چه بیشتر پیش ببرند.



یکی از شرکت‌کنندگان در مراسم ‌می‌گوید: آژانس انرژی اتمی تبدیل به ابزار سیاسی در اختیار قدرت‌های بزرگ شده است، در این شرایط دلیلی برای ادامه همکاری با آژانس وجود ندارد. مجلس کار خوبی کرد که همکاری دولت با آژانس را تعلیق کرد. ما شرط را برای این گذاشتیم که امنیت مراکز هسته ای و حق مردم ایران به رسمیت شناخته شود، نه حالا كه يك طرفه زير همه معاهدات زدند.