روایت انقلاب در یک میدان

در دل تهران، میدانی بار تاریخ را بر دوش می‌کشد؛ میدان انقلاب. این میدان قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، میدان مجسمه و مدتی 24 اسفند نام داشت و مجسمه پهلوی اول در وسط آن نصب شده بود.  مجتبی موسوی استاد دانشگاه و مجسمه‌ساز درباره مجسمه‌های این میدان می‌گوید: «در روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی، این مجسمه پایین کشیده شد، ولی سال‌های طولانی، سکو و پایه آن همانجا باقی مانده بود تا اینکه معاونت هنری وزارت ارشاد وقت تصمیم گرفت برای برخی از میدان‌ها، مجسمه‌هایی را ساخته و نصب کند. اوایل دهه ۶۰ توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طرحی که البته برای اجرا روی دیوار طراحی شده بود با کمی تغییرات، به اصطلاح به صورت نقش برجسته در میدان انقلاب قرار گرفت.»
 به گفته این استاد دانشگاه،ايرج اسكندري، نقاش و مجسمه‌ساز نمادي از انقلاب تهران را طراحي كرد و  ابوالحسن صديقي، مجسمه‌ساز برجسته آن را ساخت. اثر جدید یک نقش برجسته در ارتفاع 
8 متر و روایتگر اتفاقات روزهای مبارزات انقلاب نمایش‌دهنده حضور گروه‌های مختلف مردم در تظاهرات بود.  همچنین حضور و نقش زنان و اقوام را با حالت‌های مختلف نشان می‌داد و به نقش رهبری و حمایتش از مردم در انقلاب تاکید داشــت. این نماد 25سال وسط ميدان باقي ماند تا اینکه در سال 1386 شهرداري تهران به دلیل ساخت ايستگاه انقلاب در خط 4 مترو آن را برداشت. موسوی در ادامه می‌گوید: «برای ایجاد گالری مترو در زیر زمین نیاز بود ارتفاع سقف بلندتر باشد. به همین خاطر میدان به صورت گنبدی‌شکل ایجاد شد و ‌به‌رغم برگزاری چندین فراخوان طراحی با موضوع انقلاب و ارسال طرح‌های مختلفی از هنرمندان متعدد، هیچ کدام تایید نشد. در همین راستا در دوره‌ای که من به عنوان معاون هنرهای شهری سازمان زیباسازی تهران مشغول بودم، ایده‌ای ارائه دادم که برای تلطیف فضا،گنبد با کاشی های سنتی فیروزه‌ای‌رنگ  پوشش داده شود.»