اینطوری با کی‌روش رفاقت نکنید

رسول بهروش روزنامه‌نگار

نتیجه‌گیری‌های ناقص و قضاوت‌های شتابزده؛ بی‌گمان یکی از آفت‌های جامعه ایرانی به شمار می‌آید که در حوزه ورزش هم کاملا چشمگیر و محسوس است. بعد از آنکه در مسابقات هفته اول لیگ هجدهم تنها 10‌توپ از خط دروازه‌ها گذشت و با ثبت 4 نتیجه صفر- صفر شاهد هفته‌ای به‌شدت کم‌گل بودیم، مرثیه‌سرایی‌های عجولانه در مورد کیفیت نازل لیگ حرفه‌ای ایران آغاز شد. بر این اساس بسیاری از تحلیل‌گران و کارشناسان از نتایج رقم خورده در همین یک هفته به این نتیجه رسیدند که مسابقات باشگاهی کشورمان از سطح کیفی اسفباری برخوردار است! این قضاوت‌ها عمدتا از سوی حامیان افراطی کارلوس کی‌روش و در واکنش به انتقادها از عملکرد تدافعی تیم‌ملی در جام‌جهانی صورت می‌گرفت. با این وجود عمر این قبیل تحلیل‌های عجولانه چندان به درازا نکشید؛ چه اینکه مسابقات لیگ‌برتر بلافاصله در ایستگاه دوم رکورد قابل توجه 26‌گل زده را به جا گذاشت و چشم‌ها را خیره کرد. حتی از نظر کیفی هم مسابقاتی مثل پرسپولیس- فولاد و ذوب‌آهن- استقلال بسیار مهیج و تماشایی از آب در آمد و هواداران فوتبال را سیراب کرد؛ خب این یعنی لیگ ما ناگهان ظرف یک هفته از سطح گوام و مالدیو به سطح لالیگا و بوندس‌لیگا رسیده است؟ مطمئنا چنین تحولی غیرممکن است، بنابراین روشن می‌شود اشکال از تحلیل‌های نادرست و فرصت‌طلبانه هفته اول بوده؛ جایی که برخی دوستان قصد داشتند به جامعه فوتبال القا کنند اگر تیم‌ملی اتوبوسی بازی می‌کند، لیگ‌برتر ایران کلا پارکینگ اتوبوس‌هاست و کسی حق انتقاد از کی‌روش را ندارد!

واقعیت آن است که نه از کم‌گل بودن مسابقات هفته اول می‌شود به این نتیجه رسید که ما خیلی ضعیفیم و نه پرگل بودن بازی‌های هفته دوم نشان می‌دهد لیگ ایران در مسیر پیشرفت محیرالعقول قرار دارد. اساسا گاهی رد‌ و‌بدل شدن گل‌های پرتعداد در یک بازی نه‌تنها نشانه رشد کیفی نیست، بلکه علامت ضعف سیستم محسوب می‌شود. مثلا حدود 28‌درصد کل گل‌های لیگ هجدهم در مسابقات سپیدرود به‌ثمر رسیده و این اتفاق فقط به دلیل حال خراب تیم رشتی رخ داده است. مطمئنا اگر لیگ ایران ساختار درستی داشت، این تیم نمی‌توانست با آن شرایط عجیب مالکیتی، در رقابت‌های فصل جدید حاضر باشد و به زنگ تفریح رقبا تبدیل شود. خب الان آیا عاقلانه است که ما به کمک گل‌های دریافتی یک تیم غیراستاندارد مثل سپیدرود، پز کیفیت بالای لیگ‌مان را بدهیم؟ مسلما گاهی یک مسابقه بدون گل، به مراتب باکیفیت‌تر از دیداری است که 5 یا 6‌گل داشته است.

اگر قرار است قد بکشیم، یک‌روز باید این عادت شوم، یعنی قضاوت‌های شتابزده را کنار بگذاریم. به‌ویژه در این مصداق خاص، شمردن گل‌های لیگ کمک چندانی به توجیه عملکرد کارلوس کی‌روش نمی‌کند. حتی اگر در هر 8‌مسابقه یک هفته لیگ ایران یک گل هم به‌ثمر نرسد، باز این مسأله ارتباطی ندارد به آنکه تیم‌ملی ایران در روسیه یک مهاجم 22‌میلیون یورویی به اسم علیرضا جهانبخش در اختیار داشت که حتی 2‌شوت هم به سمت دروازه رقبا نزد! این مدل دوستی کردن با کی‌روش، از خیانت به او بدتر است. تحلیل‌هایی که عمرشان به یک هفته هم نمی‌رسد، تنها جایگاه مربی پرتغالی را از آنچه هست، سست‌تر می‌کند. نمی‌شود بعد از پیروزی ناپلئونی پرسپولیس در مشهد از «برد کی‌روشی برانکو» حرف زد، اما پس از نمایش مقتدرانه همین تیم مقابل فولاد ناگهان مقایسه را ترک کرد و کنار گذاشت! بیایید منصف‌تر باشیم.