برتولوچی، کن وکشف یک کارگردان مکزیکی
ایناریتو از ۲۵ سالگی فیلم«عشق سگی» می‌گوید
آلخاندرو گونزالس ایناریتو که به‌تازگی فیلمبرداری فیلم بدون عنوانش با بازی تام کروز را در لندن به پایان رسانده، در بیست و پنجمین سالگرد فیلمش «عشق سگی» که او را به دنیا معرفی کرد، درجشنواره فیلم کن حضور دارد.
«عشق سگی» فیلمی خشن و جسورانه بود که ۳ داستان جداگانه را تصویر می‌کرد.این فیلم اکنون به افتخار این کارگردان که ۴ جایزه اسکار برده در دانشگاه ملی مکزیک نگهداری می‌شود.
به مناسبت ۲۵ سالگی ساخته شدن فیلم قرار است در میلان (از ۱۸ سپتامبر تا ۲۶ فوریه ۲۰۲۶) و در مکزیکوسیتی (از ۵ اکتبر تا
۳ ژانویه ۲۰۲۶) برنامه ویژه‌ای برگزار شود. لس‌آنجلس هم برنامه‌هایی تدارک دیده و کتابی درباره چگونه ساخته شدن فیلم «عشق سگی» در دست انتشار است.به گزارش مهر، او در مصاحبه‌ای به «عشق سگی» که نامزدی اسکار بهترین فیلم بین‌المللی را برای او به ارمغان آورد، پرداخته است.
ما را به «عشق سگی» که ۲۵ سال پیش، همین‌جا در بخش هفته منتقدان کن پخش شد، برگردانید.
من هیچ انتظاری نداشتم و هر کاری که می‌توانستم انجام دادم. ما جوان بودیم. فیلم آمد، من آن را در خانه‌ام تدوین کردم و برای کمیته کن فرستادم. گفتند:« نه، خیلی طولانی و خیلی خشن است.» نماینده‌ای که فیلم‌ها را برای آمریکای لاتین انتخاب می‌کرد و نماینده‌ای که فیلم را انتخاب می‌کند، کارما را رد کردند. ما پرسیدیم: «آیا می‌شود آن را ببینند؟» گفتند:«نه!» هیچ توزیع‌کننده مکزیکی‌ای وجود نداشت، هیچ بازاری نبود. در آن زمان، سینمای آمریکای لاتین، به بخش سینمای جهانی جشنواره‌ها محدود شده بود.اما خوزه ماریا آریوا که مدیر هفته منتقدان بود، فیلم را دید و یک نامه عاشقانه برای ما فرستاد. او کسی بود که گفت «بیا» و ناگهان فیلم ما دیده شد.
رئیس هفته منتقدان کسی نبود جز برناردو برتولوچی. او ما را به ناهار با ۶ کارگردان دیگری که با هم رقابت می‌کردیم دعوت کرد. من فیلم را نمایش دادم. نصف پرده سینما وسط نمایش از کار افتاد و فیلم به بدترین شکل نشان‌داده شد. من یک پاکت سیگار کشیدم و پر از نیکوتین به ناهار و برتولوچی رسیدم.
او پرسید: «چطور پیش رفت؟» گفتم: «افتضاح!» واقعا شوکه شده بودم. گفتم:«این نخستین و آخرین فیلم من است؛ همین.» به او گفتم: «به تو حسادت می‌کنم. اینکه تو برناردو برتولوچی هستی و دیگر نباید ترسی داشته باشی.» او که لباس شیکی هم پوشیده بود، گفت: «آلخاندرو، خبر بدی برایت دارم. بعد از فیلم اول، همه‌‌چیز بدتر می‌شود.» در آن زمان در سال ۲۰۰۰، من به‌عنوان یک مرد جوان، نمی‌توانستم درک کنم که فیلم من ۲۵ سال بعد دیده شود و حالا من ۲۵ سال بعد اینجا هستم.
برناردو درست می‌گفت، ساخت هر فیلمی سخت‌تر می‌شود. واقعیت این است که آن زمان فیلم به یک اثر عظیم بدل وبه طرزی باورنکردنی موفق شد.
با نگاهی امروزی به فیلم و موضوع آن، آیا می‌توانید دوباره آن را بسازید؟ آیا هنوز مکزیک را از همان دریچه می‌بینید؟
بله، حتی مکزیک تغییر هم نکرده است. خشونت در آن زمان در مکزیک بسیار شدید بود. هنگام گشت‌زنی در خانه‌شاهد دعوای سگ‌ها بودیم و من با تلفن حرف می‌زدم که یک اسلحه به سرم خورد و طراح تولید من با اسلحه‌ای روی سرش روی زمین افتاده بود. آنها یک باند بودند و دوربین‌های ما را گرفتند. آنجا محله کراک بود. ما گفتیم: «لطفا به کسی آسیب نرسانید.» و خلاصه ما نجات یافتیم، اما من آن گشت‌زنی را دوست داشتم، زیرا گشت‌زنی بی‌نقصی بود. تهیه‌کننده با باند مذاکره کرد و قرار شد آنها هم در فیلم باشند. هر کسی که در پس‌زمینه صندلی‌های مسابقه سگ‌هاست، اعضای باند است. امروز کار در مکزیک حتی سخت‌تر هم شده است.
آیا هیجان زیادی برای خرید فیلم ایجاد شد یا لاینزگیت آن را انتخاب کرد؟
فکر می‌کنم آنها آن را انتخاب کردند. در آن زمان، خرید فیلم‌های خارجی‌زبان سخت بود. این فیلم رکورد حضور تماشاگران در مکزیک را شکست و حتی برای حزب سیاسی حاکم که ۷۰ سال در قدرت بود، یک تغییر جالب بود.
هالیوود چطور پس از موفقیت «عشق سگی» با شما تماس گرفت؟
من یک نماینده به نام جان لشر داشتم. آنها سفارش ساخت فیلم‌های بزرگ فرنچایزی را برای من می‌آوردند و من در حال ساخت «۲۱ گرم» بودم. شان پن کسی بود که با من تماس گرفت. من او را در یک مهمانی ملاقات کردم. او گفت:« اگر چیزی داری، به من خبر بده.» فکر کردم خوب است که فیلمی درباره تعصب مذهبی، ایمان و هر چیزی که جنوب آمریکا را منفجر می‌کند، کشف کنم. «۲۱ گرم» نخستین فیلم تولید شده توسط فوکوس فیچرز تحت نظر دیوید لینده و جیمز شاموس بود. این نخستین فیلم آمریکایی من بود که به‌طور مستقل با تدوین نهایی ساخته شد.
در همینه زمینه :
