سرنوشت تأسف­‌بار یک اثر باستانی

در بخشی از حیاط کارخانه سیمان ری تکه سنگی وجود دارد که نباید به‌سادگی از کنار آن گذشت؛ تکه سنگی که روزگاری بخشی از یک کتیبه بزرگ تاریخی بود. آنچه از روی این کتیبه می‌توان دید بخشی از دم شیری است که روی سنگ حکاکی شده است.
علیرضا کورش لی، محقق و ری‌پژوه، می‌گوید: «اینکه چرا این کتیبه به این شکل درآمده و در بخشی از کارخانه سیمان جا خوش کرده است به سال‌ها قبل برمی‌گردد. کتیبه‌ای که از آن صحبت می‌کنیم در قسمت شمال شرقی ری باستان روی سینه کوه حکاکی شده بود. تاریخ اولیه حکاکی کتیبه به دوران ساسانی برمی‌گردد. از آنجا که ری همیشه تفرجگاه مورد علاقه ایل قاجار بود،
فتحعلی شاه درگشت وگذار خود در ری این کتیبه را می‌بیند و بی‌درنگ دستور می‌دهد نقش روی آن صاف و تصویری از او حکاکی شود.
 این کار به عبدالله خان معمار که نقاش‌باشی دربار بود و همچنین محمدقاسم حجار باشی سپرده شد و تصویری از شکار شیر فتحعلی شاه در آن نقش ‌بست. این کتیبه و نقش برجسته شکار شیر یکی از آخرین نقش برجسته‌هایی بود که در ایران تحت‌تأثیر آثار دوره ساسانی حجاری شد و تنها نقش برجسته مستندی بود که تصویری واضح از فتحعلی شاه و مراسم شکار شاهی را نشان می‌داد. متأسفانه این سنگ‌نگاره براثر کوه‌خواری کارخانه سیمان از بین رفت و تکه کوچکی از آن باقی ماند و به کارخانه سیمان منتقل شد.»
حسن فراهانی از کارشناسان موزه کارخانه سیمان ری، می‌گوید: «در کتاب «مهندس مسلمان» خاطرات مهندس منوچهر سالور که از مدیران بنام کارخانه سیمان بود، درباره کتیبه شکار شیر فتحعلی شاه خواندم که نوشته بود: «‌به آقای صفار گفتم ۳۰۰ ریال بگیر و این تصویر را رنگ کن تا بهتر دیده شود. از طرفی این تصویر فتحعلی شاه ترک ‌خورده و به‌زودی خرد خواهد شد.» فراهانی می‌گوید: «کتیبه یک سنگ یک‌ تکه بود و روی کوه سرسره قرار داشت و نمی‌توانستند به‌طور کامل آن را از کوه جدا کنند. گویا آقای سالور سال ۱۳۲۶ این موضوع را هم با میراث فرهنگی وقت مطرح می‌کند و به نتیجه‌ای نمی‌رسد.»