پایان ستاره با درخشش کوتاه
وال کیلمر در تعطیلات نوروزی با جهان وداع کرد
در پی درگذشت وال کیلمر، بازیگر سینما در روز 12فروردین در 65سالگی، پیتر برادشو، منتقد «گاردین»، در مقاله‌ای درباره او نوشت: وال کیلمر، بازیگری که بیشتر به‌خاطر نقش‌هایش در فیلم‌های «تاپ گان»، «بتمن برای همیشه» و «ددورز» شناخته شده بود، در ۶۵ سالگی درگذشت. دخترش مرسدس به نیویورک تایمز گفت که علت مرگ او ذات‌الریه بوده است. کیلمر در سال ۲۰۱۴ به سرطان حنجره مبتلا شد و پس از درمان با شیمی‌درمانی و جراحی نای که توانایی او در صحبت کردن و تنفس را کاهش داده بود، بهبود یافت. مرسدس در ایمیلی به آسوشیتدپرس تأیید کرد که کیلمر سه‌شنبه شب در لس‌آنجلس، در حلقه خانواده و دوستانش درگذشت.
شروع موفقیت
کیلمر که در سال ۱۹۵۹ در لس‌آنجلس متولد شده بود، یکی از جوان‌ترین هنرجویانی بود که در ۱۷ سالگی در برنامه بازیگری مدرسه جولیارد پذیرفته شد. او کار خود را به‌عنوان بازیگر تئاتر آغاز کرد و در دهه ۱۹۸۰ با نقش‌هایش در کمدی‌های سینمایی «راز فوق‌العاده» و «نابغه واقعی» به شهرت رسید، پیش از آنکه در سال ۱۹۶۸ نقش «آیسمن» را در فیلم پرفروش «تاپ گان» به‌دست آورد. با افزایش شهرتش، او نقش اصلی را در فیلم فانتزی حماسی «ویلو» به کارگردانی ران هاوارد و به تهیه‌کنندگی جورج لوکاس در سال ۱۹۸۸ ایفا کرد، جایی که با همسر آینده‌اش، جوآن ولی، هم‌بازی‌اش آشنا شد و از او 2فرزند داشت. این زوج در سال ۱۹۹۶ از هم جدا شدند. اولیور استون او را برای نقش جیم موریسون در فیلم زندگی‌نامه‌ای«The Doors» انتخاب کرد و کیلمر همچنین نقش‌هایی چون الویس پریسلی در «عشق حقیقی» و داک هالیدی در وسترن «توماستون» را ایفا کرد. همین اجرا هم بود که بزرگ‌ترین نقش دوران حرفه‌ای او، یعنی بروس وین بتمن در «بتمن برای همیشه» را برایش به ارمغان آورد.
این فیلم نقدهای متفاوتی دریافت کرد؛ اما در گیشه موفق بود و کیلمر به ستاره‌ای بزرگ تبدیل شد که می‌توانست میلیون‌ها دلار برای نقش‌هایش طلب کند. او برای فیلم بعدی این مجموعه،«بتمن و رابین» در نقش بتمن بازی نکرد و در عوض نقش سایمون تمپلار را در بازسازی «قدیس» و در کنار مارلون براندو در فیلم ناموفق «جزیره دکتر مورو» ایفا کرد.
سرشاخ شدن با کارگردان ها
پس از یک شکست دیگر در گیشه با فیلم «سیاره سرخ» در
سال ۲۰۰۰، کیلمر به نقش‌هایی در فیلم‌های کوچک‌تر و کم‌اهمیت‌تر روی آورد. در سال ۲۰۰۵ در کنار رابرت داونی جونیور در نخستین کارگردانی شین بلک، کمدی جنایی «بوس بوس بنگ بنگ» بازی کرد؛ در سال ۲۰۱۲ در نمایش تک‌نفره
«شهروند تواین» نقش مارک تواین، نویسنده را ایفا کرد و در سال۲۰۱۷ در درام صنعت موسیقی ترنس مالیک، «آواز به آواز»، حضوری کوتاه داشت. او در سال ۲۰۲۲ در «تاپ گان: ماوریک» به نقش آیسمن بازگشت؛ جایی که شخصیت‌اش فرمانده ناوگان اقیانوس آرام آمریکا شده بود و بیشتر دیالوگ‌هایش با تایپ کردن روی گوشی منتقل می‌شد. کیلمر به سر شاخ شدن با کارگردانان و هم‌بازی‌هایش در صحنه معروف بود. جوئل شوماخر، کارگردان«بتمن برای همیشه» گفته بود: «دعا می‌کنم دوباره با کیلمر کار نکنم... 2هفته با من حرف نزد، اما این آرامش‌بخش بود.» مارلون براندو، هم‌بازی‌اش در «جزیره دکتر مورو»، ظاهرا به او گفته بود: «تو استعدادت را با اندازه دستمزدت اشتباه گرفته‌ای»، درحالی‌که جان فرانکن هایمر، کارگردان آن فیلم، نقل کرده بود: «من وال کیلمر را دوست ندارم، اخلاق کاری‌اش را نمی‌پسندم و نمی‌خواهم دوباره با او ارتباط داشته باشم.» با وجود این اختلافات، توانایی او مورد احترام بود. حتی شوماخر بعدها گفت که کیلمر را بهترین بتمن می‌داند، درحالی‌که اروین وینکلر، کارگردان «در نگاه اول»، کار با او را «تجربه‌ای شگفت‌انگیز» توصیف کرد. وینکلر افزود: «بعضی‌ها انتظار دارند بازیگر مثل یک سرخپوست چوبی باشد، آنچه به او گفته می‌شود انجام دهد و هرگز دهان باز نکند. اما وال ایده‌های عالی زیادی دارد و باید به او گوش داد.» کیلمر در هنگام فیلمبرداری «توماستون»، تختش را با یخ پر کرد تا حس مرگ ناشی از سل را تجربه کند و هنگام بازی در نقش خواننده گروه «د دورز»، همیشه شلوار چرمی می‌پوشید و از هم‌بازی‌ها و عوامل فیلم خواست فقط او را جیم موریسون صدا کنند. او در مستند «وال» در سال ۲۰۲۱ درباره زندگی و حرفه‌اش گفت: «من بد رفتار کرده‌ام. شجاعانه رفتار کرده‌ام. برای برخی عجیب بوده‌ام. هیچ‌کدام را انکار نمی‌کنم و پشیمان نیستم، چون بخش‌هایی از خودم را گم کرده‌ام و یافته‌ام که هرگز نمی‌دانستم وجود دارند و من خوشبختم.»
ادای احترام بازیگر فراموش نشدنی
روز چهارشنبه، جاش برولین، بازیگر به کیلمر ادای احترام کرد. او در اینستاگرام نوشت: «بدرود، رفیق. دلم برات تنگ می‌شه. تو باهوش، چالش‌برانگیز، شجاع و فوق‌العاده خلاق بودی، مثل ترقه. از این آدما دیگه زیاد نمونده. امیدوارم وقتی بالاخره اون بالا برسم، تو رو ببینم.» مایکل مان، کارگردانی که کیلمر را در «مخمصه» کارگردانی کرد، به هالیوود ریپورتر گفت: «وقتی با وال در «مخمصه» کار می‌کردم، همیشه از گستردگی، تنوع درخشان در جریان قدرتمند شخصیت‌پردازی و بیان وال شگفت‌زده می‌شدم. پس از سال‌ها مبارزه وال با بیماری و حفظ روحیه‌اش، این خبر بسیار غم‌انگیز است.»
