طبیعت‌دوستی و اشتغال‌زایی یا کم‌آبی؟

کادو نهال‌ها در رویشگاه‌ها و روستاهای دور و نزدیک از جنگل لتیان، خوش‌دامنه گیلان، بوم‎سبز جزیره بوموسی تا دشت ماهور شیراز و بیشه خراسان‌رضوی کاشته می‌شوند. قاعده اینطور است که ریشه‌های گونه بومی در خاک هر رویشگاه و روستا دوانیده شود تا نه پوشش گیاهی برهم خورد و نه آبی اسراف شود. «تقدیم به معلم اول دبستانم؛ خانم احمدی» این پلاکی ا‌ست که از یکی از شاخه‌های ظریف نهال 7ساله ون در رویشگاه بابانظر همدان آویزان است. علی، باغبان است و از طریق همین مرکز قدیمی برای نگهداری از آن ون و چند داغداغان که کسانی دیگر به زمین هدیه کرده‌اند به استخدام درآمده‌است: «کارگر زمین‌های کشاورزی‌ام. سیر، سیب‌زمینی و هندوانه آبیاری و برداشت می‌کنم. یکی از صحراداران (عنوان محلی مالکان زمین‌های کشاورزی) مهندسی را بهم معرفی کرد که دنبال کارگرباغبان بود. دفترشان تهران و درختان‌شان اینجا به خاک بود. ماهانه برای نگهداری از هر نهال بهم 200هزارتومان دستمزد می‌دهد. این نهال‌های نذر، خیرات و کادو، دست من امانتند و حواسم هست خوب آب بخورند، ولی خب، آب هم این وسط اسراف نشود. آب کم است... .» علی برای هر فیلم یک دقیقه‌ای که از وضعیت هر نهال به درخواست مالک آن برای مرکز برمی‌دارد و می‌فرستد هم دستمزد جداگانه دریافت می‌کند.