
جیب خالی سلامت
بیپولی، وضعیت نظام سلامت ما را با مشکلاتی روبهرو کرده است

مریم سرخوش-روزنامهنگار
99درصد نیاز بازار دارویی کشور تولید داخل است. علاوه بر این، خدمات پزشکی بهگونهای عرضه میشود که نیاز به اعزام بیماران به خارج از کشور را به صفر رسانده است. اما حوزه سلامت مدتهاست که با یک چالش جدی دست و پنجه نرم میکند؛ چالش نقدینگی که چند وقتی است به شدت تشدید هم شده است. از حوزه دارو گرفته تا تجهیزات پزشکی و خدمات درمانی در بیمارستانهایی که بخش عمدهای از آنها گرفتار فرسودگی شدهاند، اما این چالش چگونه نظام سلامت درخشان ما را با مشکل روبهرو میکند؟
صنعت داروسازی
فعالان حوزه دارو بیش از 30هزار میلیارد تومان مطالبه دارند که آنها را در تامین هزینهها و خدمترسانی با مشکلات متعددی مواجه کرده است.
حوزه پرستاری
محدودیت منابع مالی، منجر به کاهش نیروهای انسانی شده است. طوری که بخشهایی از بیمارستانها با وجود داشتن تجهیزات مدرن، به دلیل نبودن نیروی پرستاری تعطیل ماندهاند.
پروژههای بیمارستانی
۷۰درصد بیمارستانها و ساختمانهای درمانی کشور فرسودهاند که این میزان در تهران ۸۰ درصد است. ۹۰ درصد این ساختمانها هم امکان مقاومسازی ندارند و باید جایگزین شوند. با وجود این پروژههای جایگزین بیمارستانی دچار رخوت شده است.
تختهای بیمارستانی
کل تختهای بیمارستانی در ایران بیش از 150هزار است و بودجه بهسازی و ایمنسازی آنها حدود ۱۸ هزار میلیارد تومان. تابستان امسال هم دبیر انجمن نگهداری و مدیریت داراییها از غیرقابل استفاده بودن بیش از ۶۰ درصد تجهیزات پزشکی ازجمله تختهای بیمارستانی خبر داد.
ماجرا چیست؟
دکتر محمدرضا واعظمهدوی، رئیس انجمن اقتصاد سلامت ایران:
افزایش نرخ ارز، تورم را رقم زده و کسری بودجه دولت هم به مسئلهای جدی تبدیل شده و بار مالی طرحهای عمرانی را بهشدت رشد داده است.
دولت در این شرایط مجبور شده حدود ۱۵۰ میلیارد دلار بیشتر از پیشبینیهای اولیه هزینه کند تا پروژههای عمرانی را به سرانجام برساند.
سرمایهای که باید ظرف دو تا سه سال به بهرهبرداری برسد، ممکن است 20 سال به طول بینجامد؛ یعنی مستهلک شدن پروژهها و افزایش هزینهها.
بیشتر پروژههای درمانی و بهداشتی و بیمارستانی در تهران و شهرهای بزرگ متمرکز شده و میشوند، درحالیکه مناطق محروم از توسعه زیرساختهای درمانی بازماندهاند. در نتیجه مردم مناطق کمبرخوردارتر، ناچارند هزینههای زیادی متحمل شوند تا از امکانات درمانی استفاده کنند.