ثبت تصاویر تاریخی در حوالی دانشگاه تهران

نام: زهرا نصیری
موقعیت: امیرآباد

محله امیرآباد به واسطه نزدیک بودنش به دانشگاه تهران، در روزهای پرالتهاب بهمن1357 در کانون اعتراض‌های عمومی و مبارزات پرشور مردم تهران قرار داشت و برای انقلابیون محدوده‌ای استراتژیک بود، به همین دلیل، عکاس‌ها در این نقطه از پایتخت تجمع می‌کردند.
 در بهمن57 که عکاسان خارجی در تب و تاب تهیه عکس و فیلم از شکسته شدن آخرین دژهای حکومت پهلوی بودند، برخی اهالی امیرآباد هم برای ثبت روزهای مهم انقلاب دوربین به‌دست گرفتند و به صف تظاهرات‌کنندگان پیوستند.
زهرا نصیری، یکی از زنان انقلابی امیرآباد است که در بحبوحه انقلاب با دوربین به محدوده اطراف دانشگاه می‌رفت و گاهی همراه جمعیت شعار هم می‌داد. او در این‌باره می‌گوید: «کار سختی بود که دوربین در تعقیب و گریزها آسیبی نبیند و باید خیلی با دقت از آن مراقبت می‌کردم. اما تصمیم گرفته بودم عزم مردم برای سرنگونی رژیم پهلوی را ثبت کنم. تعدادی عکس دارم که هر وقت دلتنگ آن روزها می‌شوم به سراغ‌شان می‌روم و خاطراتم را مرور می‌کنم. روز 22بهمن همراه با اهالی به طرف میدان انقلاب رفتیم و وقتی جمعیت عظیم مردم را دیدم که ابتدا و انتهای آن مشخص نبود، مبهوت مانده بودم. چند دقیقه‌ای یادم رفته بود که باید عکس بگیرم تا اینکه یک نفر گفت: «دوربینت دکوری است؟» گفتم: «نه!» و طرف با خنده گفت: «اگر راست می‌گویی از تظاهرات مردم عکس بگیر.» همه خندیدیم و من عکاسی را شروع کردم.»
مواجه شدن با عکاسان خارجی و همکلام شدن با آنها بخش جدایی‌ناپذیر خاطرات زهرا نصیری از روزهای ملتهب تهران در بهمن1357 به‌ شمار می‌رود. او معتقد است پیروزی انقلاب اسلامی فصل مشترک پیام‌هایی بود که عکاسان خارجی از تهران به کشورهای‌شان مخابره می‌کردند: «عکاسان خارجی تا 22بهمن‌ماه در محله ما رفت‌وآمد داشتند و تصاویر بسیاری را ثبت کردند. اهالی هم گاهی اوقات در عوض کردن فیلم یا تمیز کردن لنز به آنها کمک می‌کردند. خارجی‌ها وقتی جمعیت عظیم را می‌دیدند که بدون اعتنا به تیراندازی مأموران رژیم پهلوی، از چهارطرف به سمت میدان انقلاب می‌رفتند حیرت می‌کردند. یکی از عکاس‌ها در روز 19بهمن‌ماه که جمعیت چهارطرف خیابان انقلاب را پر کرده بود به من گفت چنین شجاعتی را هیچ ملتی ندارد؛ یقینا انقلاب شما پیروز خواهد شد.»