گزارش
خیاطی در بهشت
خادم خیاط‌خانه حرم رضوی از تجربه متفاوت عاشقی می‌گوید
راحله عبدالحسینی-روزنامه‌نگار
یکی پای چرخ خیاطی نشسته و دیگری پارچه‌ها را برش می‌دهد. آن یکی مشغول اتوکشی است و نفر دیگر کار بسته‌بندی را انجام می‌دهد. لبان‌شان به ذکرگویی مشغول است و گاهی نم اشک گوشه چشمان ترشده‌شان را پاک می‌کند. اینجا خیاط‌خانه حرم رضوی است؛ جایی که بانوان مشغول دوخت چادر امانی زائران، لباس خدمت خادمان، پوشش جواهردوزی مضجع شریف، دستمال‌های غبارروبی و پوشش تزیینی گلاب‌پاش‌ها هستند. «سمانه ثمری» یکی از همین بانوان است که پس از 16سال چشم‌انتظاری توانست به خادمی مشرف شود؛ آن هم در خیاط‌خانه حرم رضوی.
چیزی شبیه معجزه
برای سمانه ثمری هفته از روزی آغاز می‌شود که شیفت خدمتش در خیاط‌خانه است؛ هر 8روز یک‌بار و 12ساعت خدمت. از سال 1399که خیاط‌خانه رضوی روبه‌روی باب‌الهادی آغاز به‌کار کرد، خدمت او هم آغاز شد. ثمری می‌گوید: «شبیه معجزه بود. همسرم خادم کشیک روز حرم است و من 16سال برای خادمانی که با او همکار بودند، صبحانه‌هایی مثل فرنی، عدسی، آش و لوبیا درست می‌کردم و از امام رضا(ع) می‌خواستم این خدمت را از من بپذیرد.»
ثمری چند بار برای خادمی اقدام کرد که بی‌نتیجه ماند. او ادامه می‌دهد: «مدرک دیپلمم ناقص بود. برای تکمیل آن هم مدام به در بسته می‌خوردم.» صدای باز شدن در خیاط‌خانه که به گوشش می‌خورد، تقاضا می‌دهد. ثمری می‌گوید: «دلم پر می‌زد. پذیرفته‌شدن من معجزه بود، اما به یک شرط؛ از من تعهد گرفتند که به‌عنوان میزبان در خیاط‌خانه خدمت کنم تا مدرک دیپلمم را تکمیل کنم.» 2 هفته میزبانی، یعنی چای ریختن و پذیرایی کردن از خیاطان هم برای ثمری باورکردنی نبود.
خاطرات عاشقی
ثمری خاطراتش را از خیاط‌خانه با اشتیاق برایمان تعریف می‌کند و می‌گوید: «پوشش ضریح مطهر جواهردوزی است و با دست انجام می‌شود. کار سختی است و به دقت زیاد نیاز دارد و چون زمانبر است خیلی به‌دست و چشم و گردن فشار می‌آورد، اما باورتان نمی‌شود بعد از دوخت پوشش ضریح مطهر انرژی بیشتری هم برای پشت چرخ خیاطی نشستن داشتیم، زیرا عاشقی همین است. وقتی چادرهای امانی را سر زائران می‌بینم، درحالی‌که مقابل پنجره فولاد عکس سلفی می‌گیرند، ذوق می‌کنم. از آن قشنگ‌تر دخترکانی هستند که چادر را با دست بالا گرفته‌اند تا روی زمین کشیده نشود و به سمت حرم می‌روند. چندی پیش هم عکسی از بازیگران سریال پایتخت برای فصل جدید در شبکه‌های مجازی دیدم که بازیگران خانم در حرم از همین چادرهایی که ما دوخته‌ایم بر سر داشتند.»
اینجا تکه‌ای از بهشت است
سمانه ثمری که به متد روز هم مسلط است، می‌گوید: «آزمون مانتو دوختن از من گرفتند. خدا را شکر به‌عنوان مسئول شیفت آموزش خیاط‌خانه برای مانتودوزی بانوان خادم پذیرفته شدم.» 12نفر در شیفت او برای بانوان خادم مانتو می‌دوزند. ثمری خدمتش را رزق پربرکت می‌خواند و می‌گوید: «برخی از خیاط‌ها خودشان صاحب حرفه‌ای‌ترین مزون‌های خیاطی هستند و برخی تحصیلات عالیه دارند، اما همه ما یک وجه مشترک داریم و آن هم این است که در گوشه دنجی که یک تکه از بهشت است خدمت می‌کنیم.»
یک خاطره
یک روز 6 گلاب‌پاش به خیاط‌خانه آوردند تا با پارچه‌های مخمل سبز تزیین شود. وقتی داشتم مخمل‌ها را می‌دوختم آرزو کردم کاش من هم می‌توانستم جای خادمی باشم که در روضه منوره گلاب‌پاش به‌دست دارد. هفته بعد درست در روز شیفت من کارگاه خیاطی برای تعمیرات یک‌روزه بسته شد. سرکشیک روز گفت: «امروز باید به‌عنوان خادم گلاب‌پاش خدمت کنی. تمام روز اشک می‌ریختم و گلاب‌پاشی را که خودم آن را تزیین کرده بودم در دست داشتم.»
