نبرد با ناامیدی

فهیمه طباطبایی-روزنامه‌نگار

 گران‌شدن دلار و طلا، بسیاری از ما را دچار ترس از آینده کرده است. ناامیدانه به قیمت‌ها نگاه می‌کنیم و خود را از آرزوهایمان دور می‌بینیم. بسیاری از ما نگران وضعیت قیمت کالاهای اساسی مانند داروی بیماران صعب‌العلاج هستیم و اکثرا هم دلمان شور آینده فرزندانمان را می‌زند. فضای مجازی و روایت‌ها و تحلیل‌های پرشمار و بی‌نام و نشان در آن هم به این دل‌آشوبی‌مان دامن می‌زند. کافی است که یک ساعت در این فضا پرسه بزنید، درجه وحشت چندین برابر می‌شود. اما میان این موج بلند ناامیدی چه باید کرد؟ در منجلاب آن غوطه‌ور و افسرده و خموده شد یا باید مقابل آن ایستاد و برای زندگی تلاش کرد؟ لعیا فهمیده، روانشناس اجتماعی در گفت‌وگو با همشهری راهکارهایی را  ارائه داده ‌که در ادامه می‌خوانید:

فضای مجازی را حساب‌شده رصد کنیم
صحبت‌کردن درباره امیدواری و حتی مبارزه با ناامیدی در چند سال اخیر به‌ویژه حالا که دلار روزانه گران می‌شود و معلوم نیست چه زمانی این روند متوقف شود، نه‌تنها آسان نیست بلکه می‌تواند عده زیادی را خشمگین‌تر کند. اما واقعیت این است که غوطه‌ور شدن در ناامیدی،‌ بستن‌ روزنه‌های امیدواری و نشخوار فکری در این‌باره می‌تواند ضربات جبران‌ناپذیر روحی و جسمی به‌بار بیاورد. شبکه‌های اجتماعی دره ناامیدی را عمیق‌تر و پهناورتر می‌کند و همه‌‌چیز را از دست‌رفته و تمام‌شده نشان می‌دهد.
به‌طور نمونه، کافی است در اکسپلورر اینستاگرام یک کارشناس طلا و دلار را دنبال کنید، بعد از آن ده‌ها کارشناس به شما پیشنهاد می‌شود که رو به دوربین نشسته و در قالب کارشناس، دائم شما را تشویق به تبدیل داشته‌هایتان به طلا و دلار و... می‌کنند و می‌گویند که اگر این مسیر را نروید، بازنده هستید. از خودتان بپرسید این رصد مجازی دائم و لحظه‌ای چنین صفحاتی، چه تأثیری برای شما دارد؟ اگر مضرات آن از فوایدش کمتر است آن را محدود کنید.

لزوم محافظت از کودکان در برابر اخبار بد
مرتضی افسری، مشاور و روانشناس هم از لزوم محافظت از کودکان و نوجوانان در مقابل اخبار منفی می‌گوید. او معتقد است که نباید والدین دائم درباره گرانی و تورم، قیمت‌ها و... در حضور کودکان و نوجوانان خود صحبت کنند. مثلا اینکه دلار چه قیمتی شده، گوشت و حبوبات چند است یا طلا از مرز فلان قیمت عبور کرده، اطلاعات غیرضروری برای کودک و نوجوانی است که باید دغدغه ذهنی‌اش، تلاش، یادگیری، بازی و خوشحالی باشد. ما با والدینی روبه‌رو هستیم که دائم درباره این اخبار در جمعی که فرزندانشان حضور دارند، صحبت می‌کنند و کاملا ناآگاهانه در آنها بذر استرس و اضطراب می‌آفرینند.
والدین باید از این کار بپرهیزند و حتی اگر فرزندشان از طریق جامعه یا گروه دوستی از این اطلاعات باخبر شد، تلاش کنند به او آرامش ذهنی دهند و اجازه ندهند در موضوعی که او هیچ نقش و توانایی در بهبودش نمی‌تواند داشته باشد، غوطه‌ور شود و تنش ذهنی جدیدی را تجربه کند.

ورزش کنید
ورزش‌کردن ابزاری است در مقابل ناامیدی و یأس. این توصیه‌ای است که اغلب روانشناسان آن را پیشنهاد می‌کنند. لعیا فهمیده، روانشناس دراین باره می‌گوید: این توصیه در این روزها خیلی کلیشه‌ای و پیش‌پا افتاده به‌نظر می‌رسد اما واقعیت این است که ورزش‌کردن، نظم و آرامش ذهن را برای تصمیم‌گیری درست و سنجیده بالا می‌برد و کمک می‌کند استرس کمتر شود و قلب منظم و بهتر کار کند. تأکید داریم که استرس برای سلامت جسم به‌شدت خطرناک است و باید با یک روتین منظم ورزشی تا حد امکان آن را کاهش داد. ورزش‌کردن بزرگ‌ترین داروی آرامبخش برای ذهن و بدن به‌حساب می‌آید.