چنار نماد تهران است، حتی اگر در این روزگار کاشت آن با آب‌وهوا و خاک تهران سازگار نباشد. پژوهشگران منابع طبیعی و محیط‌زیست مبدأ زمانی رویش چنار در ایران را به دوره هخامنشی و اوج چناردوستی ایرانیان را به دوره قاجار نسبت می‌دهند. از میان آن حجم وسیع از چنارهای کاشته‌شده که تهرانی‌های قدیم از سایه و زیبایی‌شان خاطره داشتند، فقط تعداد محدودی آن هم با توجه به قدمت و موقعیت جغرافیایی ویژه‌شان به شهرت و ثبت رسیده‌اند؛ مانند چنار محله تجریش و آستان امامزاده صالح(ع) که این‌روزها تنها عکسش باقی مانده، چنارهای سه‌گانه محله عودلاجان و بقعه امامزاده یحیی(ع) که یکی‌شان با تابلوی ثبت «کهن‌ترین چنار تهران، شماره‌یک، عمر درخت: ۹۰۰ سال، اداره‌کل باستان‌شناسی، ۱۳۳۰شمسی» دیده می‌شود. چنار محله کن و بارگاه امامزاده شعیب(ع)، چنارهای سه‌گانه محله هفت‌چنار یا قریه بریانک که یکی از آنها 7شاخه بزرگ داشت، چنارهای باغ امین‌السلطان که حالا میان انبوه درختان بوستان قیطریه پراکنده‌اند، چنارهای کاخ‌های شاهان مانند سعدآباد و مرمر و البته چنارهای خیابان «ولیعصر(عج)».
قدیمی‌ترین چنار تهران کدام است
در همینه زمینه :
یادداشت
چهره روز
