یادداشت
چهارراه چارلی‌ها
علیرضا زمانی
تهران را سینمایی‌ترین شهر ایران و شاید خاورمیانه باید بنامیم. خوب که به کوچه‌کوچه و محله‌محله تهران، این شهرفیلم آرزوها، نظر بیفکنیم سینماگران سرزمین‌مان را می‌بینیم که در خاکش تولد یافته، قد برافراشته و کنار بچه‌محل‌های جورواجورشان مشق شهروندی کرده‌اند. آنگاه به مدد هفتمین هنر از هنرهای عالم، رسالت شهروندسازی در این شهر و سرزمین را آغاز کردند.
در این میان، محله خزانه بخارایی هم افتخار آن را دارد که یکی از ستارگان سینمای ایران در خاک آن نشو‌و‌نمو یافته و به آن هویت بخشیده است. این ستاره سینما همانا پرویز پرستویی است که در چهارراه چارلی‌های این محله و کاخ جوانان باغ آذری‌اش قد کشید و نام برادر شهیدش، بهروز پرستویی را به یادگار روی یکی از خیابان‌های این محله به یادگار باقی گذاشت؛ همان خزانه‌ای‌هایی که از روستای چارلی همدان بودند و ساکن تهران شدند و ستاره‌ای بزرگ به‌سان چارلی چاپلین را به سینمای ایران هدیه دادند.
چهارراه چارلی‌ها نه یک تابلو و نه یک نام شهری، بلکه نامی است که اهالی خزانه بخارایی به یکی از چهارراه‌های این محله اطلاق می‌کنند و به جز خود و ساکنان دیگر محله‌های اطراف، کسی از وجود چنین چهارراه و چنین نامی چندان اطلاعی ندارد. در سال‌های دهه40 که مرحوم خزانه زمین‌هایش را تقسیم کرد و در اختیار مهاجران جدید شهر گذاشت، عده‌ای از اهالی روستای چارلی کبودرآهنگ همدان ساکن این محله شدند. پرستویی هنرمند هم که بازی درخشانش در آژانس شیشه‌ای تا ابد در خاطر ما تهرانی‌ها باقی خواهد ماند، همراه خانواده راهی خزانه بخارایی شد. چهارراه چارلی‌های خزانه در واقع پاتوق محلی اهالی چارلی در این محله بود؛ پاتوقی که از آن تنها نام و خاطره‌ای در خاطر خزانه‌ای‌های تهران باقی مانده است.
در همینه زمینه :
