یک تالار و چندده هنرمند
شیرینکار بازدیدکنندگان را سرحوصله از تالار رنگ، آینه، ترنج، خاتم و کتابت به تالار صناعت، نور و نگارین میرساند. در برشمردن اسامی هنرمندانی که هنرشان در هر تالار پیداست، دقت دارد: «استادانی ازجمله آذرفشان، مختاری، جعفرخان کاشانی، حسین عبدالباقی کاشانی، شیخ حسین کیانفر، کریم منیجه (منیژه)، حسین چپ و الباقی که تالار آینه از هنرشان زیبا شده یا خلیلگلریز و محمدحسینصنیعخاتم (امینالصنایع) همراه 88خاتمکار که اتاق کار پهلوی اول و دوم را با چسباندن قطعات ریز چوب، استخوان شتر، عاج فیل و مفتولهای طلایی، نقرهای و برنجی، شاهانه ساختهاند.» گاه از گنبد 16روزن کاخ که بهمانند گنبد مسجد شیخ لطفالله اصفهان ساخته شده یا مقرنسهای گچ و کاشی و آینه، فرش بزرگی که قالیبافان عمواوغلی به تراکم گره بر تارهایش انداختهاند یا تابلونقاشیهای دیواری که خود با هر بار دیدنشان بهوجد میآید، میگوید و گاه از سالهای طولانی که بنای کاخ در اختیار مسئولان سیاسی پیشین بوده، تعریف میکند.