یادگار بانوی شعر و ادب

سمت چپ کوچه شهید کمیلی در محله اودلاجان چند پله پهن به خانه‌ای منتهی می‌شود که معماری آن با خانه‌های اطراف متفاوت است. خانه پایین‌تر از سطح کوچه و در دوطبقه ساخته شده و مانند بسیاری از خانه‌های قدیمی حوض کوچکی در وسط حیاط دارد. راهروی باریکی در ورودی خانه، با پله‌های مارپیچ، مسیر رفتن به طبقه‌دوم و اتاقی است که پروین اعتصامی روزگاری در آن زندگی و نخستین سروده‌هایش را زمزمه می‌کرده است.
 نصرالله حدادی، تهران‌پژوه، تاریخ ساخت این خانه را سال 1289 یا قبل‌تر می‌داند و روایت می‌کند: «اعتصام‌الملک، پدر پروین اعتصامی وقتی به نمایندگی مجلس انتخاب و از تبریز راهی تهران شد، همراه 3فرزندش ابوالقاسم، ابوالفتح و پروین به تهران آمد. او در زمینی از اراضی میرزا نصرالله مستوفی در کوچه‌ای که نامش مرتضی‌خان بود (احتمالا خزانه‌دار ناصرالدین‌شاه) خانه‌ بزرگی ساخت که مانند خانه‌های آن دوره شامل اندرونی و بیرونی بود. این ساختمان قدیمی در محله اودلاجان یادگاری است از روزگاری که این شاعر همراه پدر و مادر و برادرهایش در آن زندگی می‌کرده‌اند. خانه پدری پروین با متراژ وسیع، همانند خانه‌های تاریخی دارای شاه‌نشین و عمارت بود.»  نصرالله حدادی، نویسنده کتاب «زندگی و زمانه پروین اعتصامی» می‌گوید: «وقتی پدر پروین در سال 1316فوت کرد تا چند سال بعد پروین و مادرش در همین خانه زندگی می‌کردند، اما با فوت پروین در 14فروردین 1320مادرش تاب زندگی در این خانه را نداشت و سرانجام 2سال بعد به مکانی دیگر در خیابان خورشید
 نقل مکان کرد.» خانه پدری پروین اعتصامی در اودلاجان، سال‌هاست شکل و شمایل قدیمی خود را از دست داده و با ساخت دو دیوار در وسط آن به 3خانه کوچک‌تر تبدیل شده است. خانه وسط که بخشی از عمارت این ساختمان و زیباترین قسمت آن بود در مالکیت 2خواهر قرار دارد که از ۴۰ سال قبل با رسیدگی به خانه، سعی کرده‌اند هر طور شده آن را مانند قبل نگه دارند. این خانه، همان جایی است که مراسم عروسی‌ پروین اعتصامی در آن برگزار شد. اتاق اصلی پروین هم که در نوجوانی در آن سکونت داشت در همین بخش خانه است.