روزی به ‌نام زنان روستا

24مهر(15اکتبر) روز جهانی زنان روستایی است و فرصتی برای نگاهی تأمل‌برانگیز به نقش حیاتی زنان روستایی در کشاورزی، تأمین غذا و حفظ منابع طبیعی. در این گزارش به این فعالیت‌های متفاوت و همچنین سخت و طاقت‌فرسای زنان روستایی نگاهی انداخته‌ایم.

کولبران چوب
برخی زنان روستایی برای تأمین هیزم مورد نیاز در فصول سرد ناچارند به جنگل‌ها و کوه‌ها بروند و چوب‌ها را جمع‌آوری و به‌صورت کولبری حمل کنند. این کار با خطراتی مثل لغزش در زمین‌های شیب‌دار، حمله حیوانات وحشی و آسیب‌های فیزیکی همراه است. زنان روستاهای چهارمحال و بختیاری، آذربایجان غربی، کرمانشاه، کردستان، لرستان، گیلان و مازندران این کار را انجام می‌دهند.

 کولبران آب
قصه مشترک زنان روستاهایی که هنوز به شبکه آب پایدار دسترسی ندارند با کولبری آب گره خورده است. برای نمونه در روستاهای سیستان و بلوچستان و آذربایجان غربی و حتی روستاهایی که دورند اما اطرافشان پر از چشمه‌های جوشان است، مثل روستاهای چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد. زنان آب را در دبه‌های بزرگ و کوچک بر کول می‌کشند و از سرچشمه یا تانکر به خانه می‌برند.

 شالیکاری
کاشت و برداشت برنج در شالیزار و همچنین کشت گندم به روش‌های سنتی که نیازمند خم شدن‌های طولانی و کار در آب یا زیر آفتاب شدید است، یکی از سخت‌ترین کارهایی است که زنان روستایی انجام می‌دهند.

 تهیه سوخت سنتی
تهیه و جمع‌آوری سوخت‌های سنتی مانند کاه و کلش و رساندن آن از مزارع به خانه برای روشن کردن تنور یا اجاق از کارهای سخت زنان روستایی است.

 جمع‌آوری گیاهان دارویی
زنان در برخی روستاهای کوهستانی مسئولیت جمع‌آوری گیاهان دارویی را بر عهده دارند که مستلزم پیمودن مسیر طولانی در کوه‌ها و مراتع است.