تئوری کهنه سیخ و کباب

رأی پرونده شکایت پرسپولیس از علیرضا بیرانوند بالاخره صادر شد؛ رأیی که این قابلیت را دارد که آن را به جمع شگفتی‌های فراوان فدراسیون مهدی تاج بیفزاییم! داستان این است که پرسپولیس از علیرضا بیرانوند به اتهام فسخ یک‌طرفه و غیرقانونی قراردادش و نیز از باشگاه تراکتور به اتهام اغوای این بازیکن شکایت کرد و بررسی این پرونده هم ماه‌ها به طول انجامید. در تمام طول این مدت هم منابع خبری مختلف در مورد حکم فدراسیون اقدام به گمانه‌زنی کردند. عمده حدس و گمان‌ها هم این بود که بیرانوند 20میلیارد تومان جریمه و 4ماه محروم خواهد شد. بعد از این همه وقت، سرانجام رأی فدراسیون آمد. بیرانوند تقریبا همان 20میلیارد تومان را جریمه شد، حتی 4ماه محرومیت هم سر جای خودش بود اما به شکل تعلیقی!
غیر از تبرئه تراکتور، اصل مشکل هم مربوط به همین تعلیقی‌بودن محرومیت کذایی است! در فوتبال کلی از این پرونده‌ها داشتیم که در حافظه هواداران هم باقی مانده. شاید مشهورترین آنها مهدی طارمی باشد که بابت فسخ غیرقانونی قراردادش با ریزه‌اسپور ترکیه 4ماه محروم شد و عینا هم این محکومیت را تحمل کرد. داستان مشابهی برای سامان قدوس هم پیش آمد، همینطور برای سعید واسعی و خیلی از بازیکنان دیگر. در حقیقت بیرانوند تنها بازیکنی است که چنین تخلفی در موردش ثابت شده اما محرومیتش جنبه تعلیقی پیدا کرده است. بنابراین طبیعی است که افکار عمومی از این بابت متعجب باشد. آنها از خودشان می‌پرسند: معنای محرومیت تعلیقی در این پرونده چیست؟ یعنی ممکن است بیرانوند باز هم قراردادش را به‌طور یک‌طرفه فسخ کند؟ این چه فرجه‌ای است که به او داده می‌شود؟ بعد هم با چنین حکمی، اصل مذاکره برای دریافت رضایتنامه زیر سؤال می‌رود. به این ترتیب باشگاه‌ها می‌توانند به‌راحتی از بازیکن دلخواه خود بخواهند قراردادش را فسخ کند و با تحمل جریمه‌ای که احتمالا سبک‌تر از رضایتنامه است، به عضویت تیم آنها در‌بیاید. اینطوری سنگ روی سنگ بند می‌شود؟
به‌نظر می‌رسد در این پرونده هم فدراسیون فوتبال نهایت تلاش خودش را کرد همه را راضی نگه دارد؛ مثل داستان سقف بودجه و خیلی موارد دیگر. قانون بار دیگر فدای مصلحت شد. این مدل مدیریت فوتبال حقیقتا نوبر است...