پس از پایان تدریس طبیعیات علامه ابوالحسن شعرانی(رضوان‌الله تعالی علیه)، آیت‌الله سیدرضی شیرازی از او خواست الهیات تدریس کند. علامه شعرانی با کمال تواضع برای سیدرضی به‌تنهایی الهیات و اشارات را مجددا تدریس کرد.
روزی سیدرضی از علامه شعرانی پرسید: چطور حوصله می‌کنید برای من به‌تنهایی درس بدهید؟ علامه شعرانی با کمال صفا و آرامش گفت: چیزهایی که ما بلد هستیم، اماناتی است که از گذشتگان به ما رسیده و ما این امانات را باید به افراد برسانیم. حال که شما پیدا شده‌اید تا این امانات را دریافت کنید، من هم وظیفه دارم آنها را در اختیار شما قرار دهم و شما هم موظف هستید آن را در اختیار دیگران قرار دهید.
منبع: «هزار و یک حکایت اخلاقی»، جلد دوم
علم ،امانتی است که باید به دیگران رسد
در همینه زمینه :
