«پل آزادی» در موزه سینما

همزمان با هفته دفاع‌مقدس، مستند «پل آزادی» در موزه سینما نمایش داده شد و پس از آن جلسه نقد و بررسی با حضور مهدی مدنی، کارگردان اثر، محمد داوودی، فیلمبردار پیشکسوت و تهیه‌کننده و مهرداد فراهانی، پژوهشگر سینمای مستند برگزار شد. مهدی مدنی در ابتدای این جلسه درباره روند تولید این مستند گفت: ابتدا می‌خواهم به خانواده‌های داغ‌دیده معدنچیان طبس تسلیت بگویم. ما شاهد جنگ بوده‌ایم و می‌دانیم اتفاق بسیار وحشتناکی است. اینکه به مخاطبان نشان دهیم اتفاقاتی که در خرمشهر رخ داده، بسیار غیرانسانی بوده، کاری است که ما فیلمسازان باید انجام دهیم. مدنی درباره فیلمبرداری این مستند گفت: من شناخت زیادی از آقایان داوودی و صبا داشتم و مطمئن بودم که نتیجه کار این دو بزرگوار می‌تواند محور اصلی اثر باشد؛ البته از تمام مراکز ایران فیلمبردار به خرمشهر فرستاده شده بود و حجم فیلم‌ها بسیار زیادشده بود‌، اما محور اصلی کار براساس آثار این دو عزیز بود.

نشانه‌گذاری در فیلم مستند مهم است
این کارگردان پیشکسوت افزود: من حضور فیزیکی در کنار فیلمبرداران نداشتم و آنها براساس ذهنیت خودشان زاویه دوربین و موارد مختلف را انتخاب می‌کردند. مسلما فیلمبرداری در آن شرایط بسیار مشکل است، اما من به آنها اطمینان داشتم. مدنی با بیان اینکه نشانه‌گذاری در فیلم‌ مستند بسیار مهم است، ادامه داد: در فیلم پل آزادی برای مخاطبان به نوعی روزشمار تاریخی قرار دادیم. 2فیلمبردار اصلی این کار افراد خوش‌فکری بودند و برای من متریال بسیار خوبی آماده کردند. اگر این عزیزان نبودند مستند پل آزادی ساخته نمی‌شد.

کامکار برای موسیقی یک ریال نگرفت
وی در ادامه گفت: نمی‌توانم بگویم چند ساعت راش در اختیار داشتیم، اما یکی از اتاق‌های ما در آن زمان پر از فیلم بود. ما روزها و ساعت‌های زیادی با تدوینگر مستند فقط راش‌ها را تماشا می‌کردیم تا بتوانیم از میان آنها صحنه‌هایی را انتخاب کنیم. این موضوع را به جرأت می‌گویم که من به‌عنوان کارگردان به عمد هیچ صحنه‌ای را حذف یا اضافه نکرده‌ام و آنچه شما تماشا کرده‌اید تنها ذهنیت من بود. مدنی درباره موسیقی نیز گفت: در آن روزها همه در شرایط سختی قرار داشتند و صداوسیما گزارش‌هایی منتشر می‌کرد که خسته‌کننده شده بود. درنتیجه ما تصمیم گرفتیم در فیلم به جای نریشن از موسیقی استفاده کنیم. آقای کامکار و خانواده‌شان به‌تازگی از سنندج به تهران آمده بودند. زمانی که فیلم را تماشا کردند بدون مقدمه گفتند که من تمام کارهای موسیقی این مستند را انجام می‌دهم و یک ریال هم دستمزد دریافت نکرد. کار درباره جنگ ویژگی‌های خاص خودش را دارد و ممکن است که کمی خسته‌کننده شود و موسیقی می‌تواند از این اتفاق جلوگیری کند. تمام کار موسیقی این مستند تحت‌نظر آقای کامکار بود و من تنها در 2صحنه از فیلم نظرم را به ایشان گفتم.