چهره روز
کلید یا قفل کابینه
«تلاش کردم به رئیس‌جمهور پایبند بمانم. رئیس‌جمهور هیچ‌وقت از من نشنید که نداریم و نمی‌توانیم؛ به‌دنبال زار زدن در مشکلات نبوده‌ام و سعی کرده‌ام برای رئیس‌جمهور کلید باشم نه قفل.» این اظهارنظر محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت و رئیس سازمان برنامه و بودجه اگرچه نشان از تلاش وافر آقای سخنگو در تیم اقتصادی دولت و ارادت او به شخص رئیس‌جمهور دارد، اما به واقع با ماهیت مسئولیت سترگ سازمان برنامه و بودجه یا نهاد دخل و خرج کشور همخوانی ندارد. اقتصاد را علم مدیریت منابع محدود و تقاضاهای نامحدود می‌نامند و از قضا منطق ایجاب می‌کند سکاندار سند دخل و خرج دولت و البته کشور، به وقت تنگدستی منابع، صادقانه به رئیس‌جمهور بگوید که نداریم و باید از هزینه‌ها کاست. اینکه نوبخت به‌عنوان چهره امروز اقتصاد ایران می‌گوید: تلاش کرده‌ام کلید باشم، نه قفل وقتی پذیرفتنی است که کلیدی که در دست اوست واقعی باشد و گفته‌هایش مبنی بر اینکه داریم و می‌توانیم؛ با دخل مملکت بخواند. چنان که از قدیم گفته‌اند چو دخلت نیست، خرج آهسته‌تر کن ولیکن چه سود که دولتمردان در این روزهای تنگنا تکرار می‌کنند که کمبودی وجود ندارد و نگران نباشید. گویا آقای نوبخت و همکاران ایشان در دولت تنها بر قاعده فراوانی تکیه دارند و التفات ندارند که این رویکرد جناب ایشان، نه‌تنها کلید مشکل‌گشا نیست بلکه قفلی است بر اقتصاد.
