جشن در عزای دیگران
چرا گریلیش بعد از گلزنی به ایرلند خوشحالی کرد اما دکلان رایس احترام نگه داشت؟
دشمنی بین ایرلندی‌ها و انگلیسی‌ها تمامی ندارد. در پیروزی 2 بر صفر انگلیس در زمین ایرلند که نخستین تجربه رسمی سرمربی موقت سه‌شیرها و جانشین گرت ساوث‌گیت بود، این دشمنی پررنگ بود. برخی تماشاگران تیم میزبان پلاکاردهایی را علیه جک گریلیش و دکلان رایس در دست گرفته و روی آن نوشته بودند: «مارها به خانه برگشته‌اند.» این دو بازیکن در تیم‌های پایه ایرلند بازی کرده و اصالتا اهل این کشور هستند اما برای ادامه حرفه خود تیم ملی بزرگسالان انگلیس را برگزیدند. آنها به‌شدت هو شدند اما همین کار تماشاگران انگیزه‌ای شد برای گلزنی هر دو! در فوتبال یک قانون نانوشته وجود دارد که می‌گوید بازیکنان به تیم سابق‌شان گل می‌زنند، حتی اگر در عمرشان گلی به ثمر نرسانده باشند. این قانون نانوشته می‌تواند ریشه علمی و دلیل روانی داشته باشد؛ اینکه آنها مقابل تیم، هواداران و مدیران سابق خود انگیزه زیادی برای اثبات توانایی‌های خودشان دارند. اتفاق دیگری هم در این بازی افتاد؛ لی کارسلی، سرمربی موقت و ایرلندی تیم انگلیس به قدری ذهنش ایرلندی بود که در آغاز مسابقه به اشتباه روی نیمکت رقیب نشست.
گریلیش پیش‌بینی کرده بود که تماشاگران ایرلندی به حضور آنها در تیم انگلیس واکنش نشان بدهند: «من و دکلان انتظار این استقبال را داشتیم. قبل از بازی گفتم فکر می‌کنم حس متفاوتی است که هواداران تیم مقابل فقط تو را هو کنند. من و دکلان هیچ چیز بدی برای گفتن نداریم. ما از بازی در اینجا لذت بردیم. ایرلندی‌های زیادی در خانواده من هستند بنابراین هیچ خصومتی وجود ندارد.» دکلان رایس و گریلیش گل زدند اما خوشحالی آنها بعد از گل متفاوت بود. رایس ترجیح داد به جای خوشحالی به خانواده ایرلندی‌اش احترام بگذارد: «گلزنی حس خوبی دارد اما هرگز قرار نیست مقابل ایرلند خوشحالی کنم چون خانواده من ایرلندی هستند و این کار باعث بی‌احترامی به آنها می‌شود.»
برخلاف دکلان رایس، گریلیش شادی گل انجام داد. او در حالی مقابل تیم آباء و اجدادی‌اش شادی کرد که حتی بازیکنانی که مقابل تیم باشگاهی سابق خود قرار می‌گیرند سعی می‌کنند بعد از گل خیلی خوشحالی نکنند. دکلان رایس فصل پیش به وستهم گل زد و در آن بازی هم خوشحالی نکرد. معدود بازیکنانی را می‌شود پیدا کرد که پس از گلزنی به تیم قبلی‌شان شادی کرده باشند.
شاید گریلیش با گل و جشنی که مقابل ایرلندی‌ها گرفت، در کتاب‌های تاریخ ثبت شود اما هرگز هیچ جشنی جنجالی‌تر از رفتار آدبایور مقابل آرسنال نخواهد بود. حدود یک ماه پس از انتقال 25میلیون پوندی از شمال لندن به منچسترسیتی، این مهاجم در پیروزی 4بر 2باشگاه جدیدش در ورزشگاه اتحاد و پس از گلزنی به آرسنال، تمام طول زمین را دوید تا جایی که روی زانوهایش سُر بخورد.
همین دی‌ماریا که چند روز پیش از تیم ملی آرژانتین خداحافظی کرد و مورد تقدیر قرار گرفت، فقط به پیراهن همین تیم وفادار است و به‌نظر می‌رسد وفاداری در فوتبال از نظر او چیز باارزشی نیست، چرا که این آرژانتینی مطلقا توجهی به کارفرمایان سابق خود ندارد. دی ماریا درباره فان‌خال گفته بود که بدترین مربی عمرش بوده و بارها از دوره‌ای که در منچستریونایتد داشت به بدی یاد کرده. او هر وقت هم فرصت پیدا کرد و به رئال‌مادرید گل زد، مقابل آنها افراطی شادی کرد. یکی از گل‌های دی ماریا به رئال سال2019و مقابل چشم هواداران رئال زده شد؛ لحظه‌ای که با پیراهن پاری‌سن‌ژرمن دروازه کورتوا را باز و هواداران را عصبانی کرد.
وین رونی که پریروز در یک دیدار نمایشی و خیرخواهانه گلی زیبا به ثمر رساند و دوران باشکوه فوتبالش را به همه یادآوری کرد، وقتی از اورتون به منچستریونایتد پیوست، مدت‌ها مورد آزار هواداران تیم سابقش قرار گرفت تا اینکه سال2007صبرش سر آمد؛ در ورزشگاه گودیسون پارک و درحالی‌که منچستر 2بر صفر از میزبان عقب افتاده بود، رونی وارد شد، با یک گل و یک پاس‌گل زمینه‌ساز پیروزی 4بر 2یونایتد و هموار شدن مسیر قهرمانی این تیم شد و لوگوی باشگاه جدیدش را مقابل دیدگان هواداران تیم سابق بوسید. رونی یک سال بعد پس از دریافت کارت به‌دلیل خطا روی میکل آرتتا، بار دیگر لوگوی یونایتد را در گودیسون پارک بوسید تا تماشاگران را عصبانی‌تر کند.
ولبک هم ازجمله بازیکنانی است که درصد بالایی از گل‌هایش را به منچستریونایتد زده. او پس از 10سال هنوز هم دست‌بردار نیست و در همین فصل هم با پیراهن برایتون دروازه تیم سابقش را باز کرد. ولبک اصولا بازیکن مهمی در منچستر نبود و هواداران یونایتد دلیلی برای متنفر بودن از او نداشتند اما از سال2014که آرسنال او را از چنگ این تیم در آورد، هواداران علیه این بازیکن موضع گرفتند. ولبک همان فصل پاسخ آزار هواداران یونایتد را با 2گل در بازی مقابل این تیم داد و تا امروز 4گل دیگر هم به این تیم زده است.
کینگزلی کومان هم از شادی گل مقابل تیم‌های سابقش ترسی ندارد. او در دوران کرونا که بازی‌ها بدون تماشاگر برگزار می‌شد، به همراه بایرن‌مونیخ با هدایت هانسی فلیک با پاری‌سن‌ژرمن روبه‌رو شد و پس از گلزنی به تیم توماس توخل در ورزشگاه خالی از تماشاگر پارک دو پرنس جشن گل گرفت.
بازیکنان بسیاری هم بوده‌اند که به تیم قبلی‌شان گل زدند اما به احترام روزهای خاطره‌انگیزی که در آن باشگاه‌ها داشتند، از خوشحالی پرهیز کردند؛ رابین فان‌پرسی با پیراهن منچستریونایتد مقابل آرسنال، نیکلاس آنلکا با لباس من‌سیتی مقابل لیورپول، کریستیانو رونالدو با رئال‌مادرید مقابل منچستریونایتد، زلاتان با میلان مقابل اینتر و مثال‌های بی‌شمار دیگر!
