آنارشی به رنگ آبی

این‌روزها در نقد کادرفنی استقلال زیاد صحبت می‌شود و خیلی از این دیدگاه‌ها هم درست و بجاست. با این حال، به‌نظر می‌رسد هیاهوی به‌پا شده، عملکرد ضعیف مدیران باشگاه را زیر سایه برده است. مشکلات جواد نکونام به‌کنار، اما ببینید فرشید سمیعی و همکارانش در استقلال چه می‌کنند؟ فقط بعضی از ابهامات را مرور می‌کنیم.

   غائله بوسنیایی‌ها
عالم و آدم می‌دانستند تیمی که پارسال بهترین خط دفاعی را داشته، گلر اصلی‌اش دستکش طلایی گرفته و گلر دومش با رضایتنامه نجومی جذب شده، نیازی به دروازه‌بان جدید ندارد. با این حال، مدیران استقلال به‌شکلی عجیب یک گلر بوسنیایی همراه با یک وینگر از فوتبال این کشور جذب کردند. حالا با زیلیکیچ کاری نداریم اما ودران کیوسفسکی کاملا روی دست باشگاه باد کرد و گفته می‌شود با پرداخت‌ بخشی از دستمزد این دروازه‌بان، قرارداد او را فسخ کردند. خب چرا؟ چرا آمد و چرا رفت؟ چرا باید چنین هزینه‌ای به باشگاه تحمیل شود؟

   فسخ‌های یک‌طرفه پرهزینه
فقط دروازه‌بان بوسنیایی استقلال نیست که قراردادش به‌طور یک‌طرفه فسخ شده و این مسئله برای باشگاه هزینه داشته است. گویا در مورد محمدحسین مرادمند و منتظر محمد هم همین اتفاق رخ داده است. باشگاه به‌درستی نتوانست تعادل را در فهرست برقرار کند و به همین دلیل، ناچار به قطع همکاری یک‌طرفه با بازیکنان شد؛ فرایندی هزینه‌بر که مستلزم پرداخت غرامت است و تازه همین پول‌های جریمه هم بخشی از سقف را پر می‌کند.

   صدای یامگا هم در آمد
چگونه ممکن است بازیکن مطلقا بی‌حاشیه‌ای را که حتی بعد از مصدومیت شدید چشمش هم سراغ غر زدن نرفت، به ستوه بیاوریم؟ بسپارید به فرشید سمیعی و همکارانش! مدیران استقلال کلی کوین یامگا را بازی دادند و آخرش اطلاعات محرمانه و ناخوشایندی از آسیب‌دیدگی این بازیکن به انتشار رساندند. همین مسئله هم باعث شد صدای یامگا در‌بیاید و ضمن تکذیب ادعای استقلالی‌ها، وعده روشن‌شدن موضوع در گذر زمان را بدهد.

   داستان عجیب مهرداد
خنده‌دار است که باشگاه استقلال برای دور‌زدن قانون سقف بودجه، قرارداد مهرداد محمدی را فسخ کرده تا گوستاوو بلانکو به فهرست برگردد. استدلال دوستان هم این بوده که فعلا محمدی محروم است و می‌شود تا درست‌شدن کارها، از بلانکو به جای او سود برد. یک درصد هم به فکرشان نمی‌رسید محرومیت محمدی صرفا زمانی موضوعیت دارد و اعمال می‌شود که در فهرست استقلال باشد. تازه وقتی محمدحسین میثاقی این داستان را فاش کرد، از دستش عصبانی هم شدند. همه اینها وقتی بامزه‌تر می‌شود که بدانیم فرشید سمیعی، مدیرعامل استقلال تحصیلات حقوقی دارد و قبلا در همین زمینه در باشگاه فعال بوده. خسته نباشید واقعا!

بی‌معرفت‌ها
رفتار استقلال با کوین یامگا، غیرمنصفانه و ناامیدکننده است
یکی از داستان‌های غم‌انگیز فصل گذشته، آسیب‌دیدگی شدید چشم کوین یامگا در تمرینات استقلال بود. مدافع- هافبک فرانسوی، کارآمد و بی‌حاشیه فوتبال ایران، بر اثر برخورد با هم‌تیمی خشن خود یعنی امید حامدی‌فر مصدوم شد و ادامه فصل را از دست داد. او چندین عمل جراحی را پشت سر گذاشت تا امروز که به وضعیت نسبتا باثباتی رسیده است. یامگا یک فصل دیگر با استقلال قرارداد دارد و خودش هم مایل است بازی کند اما باشگاه به‌خاطر اینکه او از سلامتی کامل برخوردار نیست و بدون تعارف نمی‌تواند مثل قبل فایده فنی داشته باشد، سلسله بی‌مهری‌های عجیبی را علیه او آغاز کرده است؛ از آزاد گذاشتن این بازیکن برای مذاکره با سایر تیم‌ها تا انتشار مطالب بحث‌برانگیز در مورد سلامت ستاره فرانسوی که با واکنش منفی خودش هم مواجه شد.
می‌دانیم که فهرست تیم‌ها محدود است و آنها برای پر‌کردن این ظرفیت دنبال بهترین‌ها می‌گردند. با این حال، همه‌‌چیز هم همین نیست. باشگاه‌های ورزشی تعهدات اخلاقی هم دارند و باید مقید به اصول جوانمردانه و انسانی باشند. برای همین است که در فوتبال حرفه‌ای جهان وقتی بازیکنی مثلا رباط صلیبی پاره می‌کند، باشگاه بلافاصله قراردادش را تمدید می‌کند. این یعنی ما به فکر تو هستیم، پای روزهای غم‌انگیزت می‌مانیم و بدون دغدغه روی درمانت متمرکز شو. روشن است که آن بازیکن با رباط پاره نمی‌تواند برای تیمش بازی کند (درست مثل یامگا)، اما این تمدید قرارداد نشان‌دهنده پایبندی مجموعه به قواعد اخلاقی است. یامگا که اصلا با استقلال قرارداد دارد و اگر واقعا باشگاه نمی‌تواند از خیر این یک سهمیه بگذرد، باید درنهایت ادب و احترام با او برای جدایی و قطع همکاری به توافق برسد. یعنی نه‌تنها باید پول کل فصلش را بدهند، بلکه باید رضایت قلبی بازیکنی را جلب کنند که چشمش را برای این تیم گذاشته.
حمایت از بازیکنی مثل یامگا، فقط پشتیبانی انسان‌دوستانه از یک بازیکن مصدوم نیست، بلکه پیامی را هم به سایر نفرات منتقل می‌کند که همه توانشان را برای تیم بگذارند و اگر هم صدمه دیدند، مطمئن باشند کل مجموعه کنارشان ایستاده. وقتی شما با امثال پادوانی و یامگا چنین معامله‌ای می‌کنید، چرا باید بقیه سرشان را جلوی توپ بگذارند؟ هزینه‌ای که برای دلجویی از این بازیکنان پرداخت شود هرگز پول مفت نیست؛ پول مفت، دستمزد یک فصل‌ونیم خانه‌نشینی امثال استراماچونی است.