کی قرمزتره؟
کلیدواژه اساسی نبرد تراکتور و پرسپولیس یک چیز است؛ تقابل
از زمانی که تراکتور به لیگ برتر بازگشته، رویارویی‌های این تیم با پرسپولیس و استقلال، غالبا حساس و جذاب از آب در آمده است. هر چقدر هم که تراکتوری‌ها بیشتر هزینه کرده‌اند و دنبال سودای قهرمانی رفته‌اند، این حساسیت بیشتر و بیشتر شد. امسال اما آنها به سیم آخر زده‌اند و نه‌تنها فاکتور تابستانی مفصلی به جا گذاشته‌اند، بلکه عمده خریدهای مهم‌شان را هم از اردوگاه پرسپولیس انجام داده‌اند؛ قهرمان تکراری سال‌های اخیر که شاید اجزای اساسی تشکیل‌دهنده آن بتوانند در تبریز هم نخستین جام لیگ برتری تراکتور را به ارمغان بیاورند. در نتیجه همین‌هاست که حالا نبرد تراکتور و پرسپولیس حساس‌تر از هر زمان دیگری شده است؛ مسابقه‌ای که اگر قرار باشد واژگان اساسی آن را بشماریم، مهم‌ترینش «تقابل» خواهد بود.
علیرضا بیرانوند با هر سر و شکلی که بود نه‌تنها به شروع فصل رسید، بلکه حالا شانس حضور مقابل تیم سابقش را هم دارد و این موضوع می‌تواند برای مخاطبان بسیار جالب باشد. شکل جدایی بیرانوند از پرسپولیس اصلا خوشایند نبود و اساسا پرونده مهمی که امروز در جریان است، به همین‌خاطر تشکیل شده. او بعد از کوچ به تبریز حتی مصاحبه‌های خوبی هم انجام نداد و حرف‌های جالبی نزد. ستاره دیروز اردوگاه سرخ‌ها، حالا در پایین‌ترین سطح از محبوبیت و اقبال عمومی قرار دارد. به همین دلیل هم روشن است که بیرانوند چه انگیزه سرشاری برای موفقیت در بازی امروز خواهد داشت. اشتیاق مضاعف او هم به این خاطر است که اگر به قهرمانی نوبرانه تراکتور در لیگ کمک کند، به جایگاهی استثنایی بین هواداران این تیم دست خواهد یافت. فراموش نکنیم تفکر بیرانوند در این سال‌ها این شکلی بوده که «ما باعث قهرمانی‌های پرسپولیس شدیم» و ابایی نداشت از اینکه تأکید کند پرسپولیس تا قبل از حضور او و دوستانش خواب قهرمانی را می‌دیده! بنابراین روشن است که رویارویی او با هم‌تیمی‌های سابقش از نگاه مخاطبان چه اهمیتی خواهد داشت.
بیرو اما تنها نیست. دانیال اسماعیلی‌فر و مهدی ترابی هم همزمان با او، اما به شکلی کم‌تنش‌تر از پرسپولیس به تراکتور کوچ کردند و طبیعتا رویارویی آنها با تیم سابق‌شان جذاب خواهد بود. مهدی عبدی هم که موفق نشد برای ادامه حضور در پرسپولیس از گاریدو رأی اعتماد بگیرد، در خط حمله تراکتور انگیزه‌های انتقام‌جویانه خواهد داشت. شجاع خلیل‌زاده را هم مگر می‌شود فراموش کرد؟
کمی جوان‌تر!
در پی فعل‌وانفعالات اخیر، میانگین سنی پرسپولیس می‌تواند کمی کاهش بیابد و معقول‌تر شود
یکی از انتقادات درستی که طی یکی، دو فصل اخیر به پرسپولیس وارد شده، میانگین سنی بالای این تیم بوده است. با وجود کسب افتخارات فراوان، پرسپولیس در این سال‌ها پیر و پیرتر شده و در این تیم از اصل جوانگرایی غفلت شده است. حل‌شدن ریشه‌ای این مشکل، نیاز به برنامه‌ریزی دقیق کادرفنی و مدیریتی دارد و شاید نیاز باشد تیم حتی پوست‌اندازی کند. با این حال خبر نسبتا خوب این است که با توجه به فعل‌وانفعالات اخیر، میانگین سنی تیم کمی پایین‌تر آمده و متعادل‌تر شده است. حالا ببینیم چرا.
وضعیت ورودی‌ها و خروجی‌ها
از نظر سنی، بین بازیکنان نامداری که از پرسپولیس جدا شدند و آنهایی که در این تابستان سرخپوش شدند، فاصله خیلی زیادی وجود ندارد اما ورودی‌ها کمی جوان‌تر هستند. مثلا گوندوز 28ساله درون دروازه جای علیرضا بیرانوند 31ساله را گرفته است. در پست دفاع راست ایوب‌العملود 30ساله جانشین دانیال اسماعیلی‌فر 31ساله شده است. در پست دفاع چپ میلاد محمدی و عبدالکریم حسن هر دو تقریبا همسن و 30ساله هستند. علی قلی‌زاده 28ساله هم احتمالا جای مهدی ترابی 29ساله را خواهد گرفت.
جوانانی که شاید فیکس شوند
بخش مهم‌تر داستان اما اینجاست؛ جایی که برخی ستاره‌های جوان‌تر می‌توانند با قرار‌گرفتن در ترکیب اصلی پرسپولیس، میانگین سنی این تیم را پایین بیاورند. همین حالا علی علیپور 28ساله در ارنج اصلی سرخپوشان قرار دارد اما در شرایط عادی انتظار می‌رود یاسین سلمانی هم افزوده شود. هافبک تهاجمی 22ساله سرخپوشان، تقریبا تمام فصل گذشته را به‌دلیل مصدومیت از دست داد، در غیر این صورت از پتانسیل فیکس‌ش/دن در پرسپولیس برخوردار بود. حالا هم اگر گاریدو به او اعتماد کند، می‌تواند حقش را بگیرد و در ترکیب اصلی بماند. سرمربی اسپانیایی پرسپولیس یک گزینه جذاب دیگر هم برای میانه میدان دارد؛ محمد خدابنده‌لو. این هافبک دفاعی 24ساله، نیم‌فصل دوم لیگ بیست‌وچهارم هر از گاهی به‌عنوان بازیکن جانشین به میدان می‌آمد و بد هم عمل نمی‌کرد. او اگر بتواند نظر کادرفنی جدید را جلب کند، ترکیب پرسپولیس از نظر سنی بیش از پیش متعادل خواهد شد.
سورپرایزی در کار خواهد بود؟
هیچ‌کدام آنچه در 2بند بالا نوشتیم دور از انتظار نبود و مثلا کسی بابت فیکس‌شدن سلمانی یا خدابنده‌لو شوکه نخواهد شد. از اینجا به بعدش اما به گاریدو مربوط است که سورپرایزی داشته باشد یا نه. او در میانه‌های نیمه‌اول بازی با ذوب‌آهن، از یعقوب براجعه به‌عنوان یکی از بازیکنان تعویضی سود برد که این وینگر 18ساله هم عملکرد چندان بدی نداشت. به مرور زمان ممکن است گاریدو در مورد بعضی جوانان تیمش به جمع‌بندی‌های مثبت برسد و سهم آنان در ترکیب افزایش بیابد. همه اینها در گرو آشنایی هر چه بیشتر گاریدو با شاگردانش است.
در همینه زمینه :