قهرمان اورامان در تحریریه همشهری
در روزگاری که همه دنبال بهانه‌ای برای فرار‌کردن از موقعیت‌های سخت زندگی‌اند و تمام تلاش‌شان را می‌کنند تا هزار و یک دلیل برای باخت‌ها و شکست‌های خود پیدا کنند، زیستن آدم‌هایی مانند «یونس فیضی» که در کودکی، قربانی یک جنگ تحمیلی می‌شود و هر دوپای خود را در میدان مین خنثی‌نشده از دست می‌دهد، نعمت است؛ جوانی متولد 1365 که این روزها ویدئوی حضور او در جنگل اورامان برای خاموش‌کردن آتش دست‌به‌دست می‌چرخد و چیزی جز حیرت برای بیننده ندارد؛ مردی با‌اراده که یک‌بار قله دماوند را فتح کرده، وزنه‌برداری و شنا را به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند و طبیعت‌گرد حرفه‌ای است؛ جوانی که زندگی را با 2فرزندش شیرین کرده است. او محکم و مطمئن به ویلچر نه گفته و کفش همت را پای دو دستش کرده و نه‌تنها برای خود زندگی می‌کند که مراقب جدی طبیعت است. آقای یونسی، ما به افتخار اراده شما، زانو خم می‌کنیم و سر تعظیم فرود می‌آوریم. چقدر خوب که به تحریریه ما آمدید و نور امید و اراده‌تان را به ما تاباندید. زنده‌باشید فرزند مرز سبز ایران!
