وجه تسمیه بازار حضرتی

بازار حضرتی یکی از راسته‌های بازار تهران واقع در خیابان مولوی است. نامگذاری هریک از راسته‌ها و تیمچه‌های بازار وجه تسمیه‌ای دارد. اما چرا نام حضرتی برای این بازار انتخاب شده است؟  «علی همدانی» مدیر اجرایی دانشنامه تهران بزرگ و مدیر بخش جغرافیای تاریخی جهان اسلام مرکز دایره‌المعارف اسلامی می‌گوید: «یکی از دروازه‌های چهارگانه حصار طهماسبی در دهانه بازار حضرتی بود. دروازه‌ای که به سمت جنوب می‌رفت و نام‌های مختلفی از جمله دروازه اصفهان و دروازه حضرت عبدالعظیم(ع) داشت. به همین دلیل به این بازار، حضرتی می‌گفتند. یعنی خلاصه نام دروازه حضرت عبدالعظیم(ع).» بازار حضرتی از خیابان مولوی تا سبزه‌میدان ادامه دارد و مسقف است. روزگاری کاروانسراهای متعددی هم در بازار حضرتی بود. بازار حضرتی همچنان به همین نام خوانده می‌شود و یکی از شاخصه‌های خیابان مولوی است. خیابانی در جنوب پایتخت که ساخت آن به سال 1211 برمی‌گردد؛ یعنی به روزگاری که ناصرالدین شاه تصمیم گرفت بر وسعت تهران بیفزاید و از حد جنوبی تهران هزار قدم پیش رفت و حد جدید تهران (خیابان شوش کنونی) را این‌طور تعیین کرد. خیابان مولوی قبل از حد جدید وجود داشت و حد جنوبی تهران در زمان طهماسبی بود. 

شاید برایتان جالب باشد که بدانید خیابان مولوی در آن روزگار به نام خیابان اسماعیل بزاز خوانده می‌شد؛ فردی که در دکان بزازی‌اش در این خیابان روزگار می‌گذراند. این‌طور که در خاطرات اعتماد‌السلطنه آمده، اسماعیل بزاز، هنرپیشه تئاتر هم بود اما بعد از اینکه به عتبات می‌رود توبه می‌کند. در دهه20 بنابر انتخاب فرهنگستان ادب که نام شاعران بزرگ را برای خیابان‌های تهران انتخاب می‌کردند نام این خیابان را مولوی گذاشتند.