امامزاده صالح ع
یادگاری از قرن پنجم هجری قمری
طبق روایت‌ها بنای اولیه بقعه امامزاده صالح متعلق به قرن5 هجری قمری است که در جریان حمله مغول تخریب شد. بازسازی اولیه حرم در قرن هفتم یا هشتم قمری توسط ایلخانان انجام شد. بنای امامزاده در دوره‌های بعدی خصوصا قاجار توسعه پیدا کرد و پس از انقلاب اسلامی ایران نیز ایوان و شبستان‌های جدیدی ساخته شد. نقش‌های گوناگونی که در ساختمان حرم به کار رفته همراه طاق‌ها و طرح‌های چهارگوشه آن نشانی از سبک قرن‌های7 و 8 هجری قمری دارد.
امامزاده‌ای با کاشی‌های آبی
زمین آرامگاه امامزاده صالح(ع) 3هزار متر وسعت دارد و در نتیجه می‌توان آن را یکی از امامزاده‌های بزرگ ایران دانست. این امامزاده دارای قسمت‌های مختلفی است که بخشی از آنها قدیمی است، اما در آن بخش‌های تازه‌تری هم به چشم می‌خورد. امامزاده صالح(ع) در حال حاضر یک ایوان و 4رواق دارد. این رواق‌ها آینه‌کاری شده‌اند. هنر منبت‌کاری هم روی درهای این بخش به چشم می‌خورد. در این حرم مطهر همچنین 3ورودی در ضلع‌های جنوب، شرق و غرب وجود دارد که ورودی جنوبی و شرقی به بازار تجریش و ورودی غربی به پایانه درون‌شهری تجریش منتهی می‌شود. آنچه در اینجا بر جذابیت‌های زیارت می‌افزاید کاشی‌های آبی، طاق‌ها و طرح چهارگوشه این بناست. حیاط امامزاده هم با وجود مقبره شهدای گمنام و حوضی بزرگ از بخش‌های دیدنی آن محسوب می‌شود. کتابخانه، دارالقرآن، کتاب‌فروشی، پارکینگ، ویلچر، سرویس بهداشتی و وضوخانه از امکانات امامزاده صالح(ع) محسوب می‌شود. بعد از زیارت و بازدید از بخش‌های مختلف این امامزاده می‌توان از بازار تجریش، پاساژ ارگ، کاخ سعدآباد و باغ‌موزه هنر ایرانی هم به‌عنوان جاذبه‌های گردشگری اطرافش دیدن کرد.
